راه تحصيل رضا
راه رسيدن به مقام رضا، اين است كه انسان بداند هر چه را خداى سبحان براى بندهاش مقدر كند براى او خير است، اگر چه بنده از سرّ و حكمت آن آگاه نباشد. و بداند كه غم و غصه هيچ تأثيرى در قضاى الهى نداشته، و آن را تغيير نمىدهد. آنچه مقدر شده مىشود، و آنچه مقدر نشده نخواهد شد.
و شاعر چه زيبا سروده است:
آنچه نمىشود هرگز با حيله و نقشه نخواهد شد و آنچه بايد بشود حتما خواهد شد [3]و بداند كه حسرت خوردن بر گذشته، و فكر و نقشه كشيدن براى آينده، بركت را از وقت انسان مىگيرند بدون اينكه فايدهاى در بر داشته باشند.
و تنها پىآمدهاى تلخ نارضايى از قضاى الهى براى انسان باقى مىماند. «پس به جاى آنكه عمر خويش را در حسرت گذشته و فكر آينده تباه كند»، بهتر است چون عاشقى كه در رسيدن به معشوق، و مانند حريصى كه در رسيدن به مطلوب احساس رنج و خستگى نمىكند، در محبت از خود بيخود، و از احساس رنج و درد فارغ شود. و چون مريضى كه درد حجامت، و تاجرى كه رنج سفر را تحمل مىكند، آگاهى از عظمت پاداش كارها را بر او آسان نمايد. و امرش را به خدا واگذارد كهانَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ 3: 15[4].
__________________________________________________
[1]لو انّ عبدا قتل بالمشرق و رضى بقتله آخر بالمغرب كان شريكا في قتله.
[2]من لم يرض بقضائى و لم يصبر على بلائى فليطلب ربا سوائى.
[3]
ما لا يكون فلا يكون بحيلة ابدا و ما هو كائن سيكون
[4] همانا خداوند به حال بندگان بيناست. (سوره آل عمران، آيه 15).
|