راه تحصيل رضا
راه رسيدن به مقام رضا، اين است كه انسان بداند هر چه را خداى سبحان براى بنده‏اش مقدر كند براى او خير است، اگر چه بنده از سرّ و حكمت آن آگاه نباشد. و بداند كه غم و غصه هيچ تأثيرى در قضاى الهى نداشته، و آن را تغيير نمى‏دهد. آنچه مقدر شده مى‏شود، و آنچه مقدر نشده نخواهد شد.
و شاعر چه زيبا سروده است:
آنچه نمى‏شود هرگز با حيله و نقشه نخواهد شد و آنچه بايد بشود حتما خواهد شد [3]و بداند كه حسرت خوردن بر گذشته، و فكر و نقشه كشيدن براى آينده، بركت را از وقت انسان مى‏گيرند بدون اينكه فايده‏اى در بر داشته باشند.
و تنها پى‏آمدهاى تلخ نارضايى از قضاى الهى براى انسان باقى مى‏ماند. «پس به جاى آنكه عمر خويش را در حسرت گذشته و فكر آينده تباه كند»، بهتر است چون عاشقى كه در رسيدن به معشوق، و مانند حريصى كه در رسيدن به مطلوب احساس رنج و خستگى نمى‏كند، در محبت از خود بيخود، و از احساس رنج و درد فارغ شود. و چون مريضى كه درد حجامت، و تاجرى كه رنج سفر را تحمل مى‏كند، آگاهى از عظمت پاداش كارها را بر او آسان نمايد. و امرش را به خدا واگذارد كه‏انَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ 3: 15[4].
__________________________________________________
[1]لو انّ عبدا قتل بالمشرق و رضى بقتله آخر بالمغرب كان شريكا في قتله.

[2]من لم يرض بقضائى و لم يصبر على بلائى فليطلب ربا سوائى.

[3]
ما لا يكون فلا يكون بحيلة ابدا و ما هو كائن سيكون‏

[4] همانا خداوند به حال بندگان بيناست. (سوره آل عمران، آيه 15).