نوع اول آنچه مطابق طبع است،
مثل صحت، سلامت، مال، جاه، كثرت عشيره و اقوام، وسعت در لوازم زندگى، كثرت پيروان و ياران و تمام آنچه در دنيا لذت بخش است و چقدر بنده به صبر در مقابل اين امور محتاج است. چه اينكه اگر نتواند نفسش را حفظ كند و به آنها دل ببندد و در لذات مباح غوطهور شود، كارش به طغيان و سركشى منتهى مىشود.
كهانَّ الانسانَ لَيَطْغى انْ رَاه اسْتَغْنى 96: 6[1].
لذا يكى از عرفا، مىگويد: مؤمن مىتواند در مقابل بلا صبر كند اما در عافيتها جز صدّيقين كسى را ياراى صبر نيست، زيرا آنها مقرون به قدرتند و يكى از راههاى مصونيت از گناه عدم قدرت است.
و به همين خاطر است كه خداى تعالى بندگانش را از فتنه مال و فرزند بر حذر داشته
__________________________________________________
[1] همانا انسان طغيان مىكند اگر خويشتن را بىنياز ببيند. (سوره علق، آيات 6 و 7)
ترجمهاخلاق ص : 361
مىفرمايد:يا ايُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُلْهِكُمْ امْوالُكُمْ وَ لا اوْلادُكُمْ عن ذِكْرِ اللَّهِ 63: 9[1].
و مىفرمايد:انَّ مِنْ ازْواجِكُمْ وَ اوْلادِكُمْ عَدُوّا لَكُمْ 64: 14[2].
و مىفرمايد:انَّما امْوالُكُمْ وَ اوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ 64: 15[3].
|