|
فصل دوم وجوب و ارزش توبه
شكى نيست كه از نظر عقل و شرع بر انسان واجب است خود را از امراضى كه حيات جسم را به خطر مىاندازند حفظ كند.
بنابر اين دورى از مرض گناهان، و خطايا و اشتباهات مهلك كه حيات ابدى را تهديد مىكنند به طريق اولى واجب است.
خداى تعالى مىفرمايد:تُوبُوا الَى اللَّهِ جَمِيعا ايُّها الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ 24: 31[2].
و مىفرمايد:يا ايُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا الَى اللَّهِ تَوبَةً نَصُوحا عَسى رَبُّكُمْ انْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ 66: 8[3].
توبه نصوح توبهاى است كه خالص براى خدا و از هر شائبه خالى باشد.
و مىفرمايد:انَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوابِينَ وَ يُحِبُّ المُتَطَهِّرِينَ 2: 222[4].
نبى اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم مىفرمايد: تائب حبيب خداست، كسى كه توبه مىكند مثل كسى است كه گناه نكرده است [5].
امام باقر عليه السّلام مىفرمايد: سرور و خوشحالى خدا - به خاطر توبه بندگان - از سرور و خوشحالى مردى كه زاد و راحله خود را در شب تاريكى گم كرده، سپس آن را مىيابد بيشتر است [6].
__________________________________________________
[1]النّدم توبة.
[2] اى مؤمنين همه با هم به درگاه خدا توبه كنيد باشد كه رستگار شويد. (سوره نور، آيه 31).
[3] اى مؤمنين خالص و هميشگى به درگاه خدا توبه كنيد باشد كه پروردگارتان گناهان شما را بپوشاند و محو فرمايد. (سوره تحريم، آيه 8)
[4] همانا خداوند توبه كنندگان و پاكيزگان را دوست مىدارد. (سوره بقره، آيه 222).
[5]التّائب حبيب اللّه، و التّائب من الذّنب كمن لا ذنب له.
[6]اللّه اشدّ فرحا بتوبة عبده من رجل اضلّ راحلته و زاده في ليلة ظلماء فوجدها فاللّه تعالى اشدّ فرحا بتوبة عبده من ذلك الرّجل براحلته حين وجدها.
ترجمهاخلاق ص : 334
امام صادق عليه السّلام مىفرمايد: خداى تعالى از توبه بنده مؤمنش چنان مسرور مىشود كه يكى از شما هنگام يافتن گم شدهاش [1].
از همان حضرت در تفسير آيه شريفه: «تُوبُوا الَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحا 66: 8»چنين آمده است: نصوح گناهى است كه انسان تا ابد آن را انجام ندهد [2].
كسى گفت كداميك از ما گناهش را تكرار نمىكند؟ حضرت فرمود: فلانى خدا بندگانى را كه بسيار گناه كرده، و بسيار توبه مىكنند دوست دارد [3].
نبى اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: هنگامى كه بندهاى خالصانه توبه مىكند، خدا او را دوست مىدارد و بر او پرده مىپوشد [4].
عرض شد: چگونه بر او پرده مىپوشد؟ فرمود: گناهش را از ياد دو ملكى كه آن را نوشتهاند مىبرد و به اعضاى بدنش و قطعههاى زمين وحى مىكند كه گناهش را پنهان كنند پس او در حالى خدا را ملاقات مىكند كه هيچ چيزى بر عليه او شهادت به گناه نمىدهد [5].
امام باقر عليه السّلام فرمود: تائب چون كسى است كه گناه نكرده است، و كسى كه بر گناه اصرار دارد و استغفار مىكند، مانند كسى است كه خود را استهزاء كرده است [6].
|