سبب حبّ مدح‏
حبّ مدح ممكن است از يكى از اسباب ذيل ناشى شود.
ترجمه‏اخلاق ص : 315
1 - اينكه چون كسى انسان را مى‏ستايد انسان به وجود كمالى در خود پى‏مى‏برد.
2 - مدح و ثناء نشانه آن است كه ممدوح قلب مدح كننده را مالك شده و تسخير نموده است و بدست آوردن قلوب از كسب اموال محبوب‏تر است و به خاطر همين دو علّت است كه انسان از مذمت و نكوهش ناراحت و قلبش دچار درد و رنج مى‏شود.
3 - هنگامى كه انسان را در ملأ عام مدح مى‏كنند هر كس مى‏شنود قلبش متوجه ممدوح مى‏شود مخصوصا اگر مدح كننده خودش مورد توجه و اعتناء مردم باشد.
اين سبب به مدح آشكار اختصاص دارد.
4 - بعضى از مدائح نشانه آن است كه ممدوح داراى حشمت و جلالى است كه مادح چاره‏اى ندارد جز آنكه به مدح و ثناى او زبان گشايد و چون حشمت و جلال با قهر و غلبه و قدرت همراه است براى صاحبش لذّت بخش است.
گاهى تمام اين اسباب در وجود شخص جمع مى‏شوند و او نهايت لذت را از يك مدح احساس مى‏كند.