ترجمه‏اخلاق ص : 310
باب سيزدهم حبّ جاه‏
جاه عبارت است از مشهور بودن و پخش آوازه.
حب جاه در قرآن و حديث نكوهش شده و يكى از آفات دين به شمار رفته است و لذا پسنديده است كه انسان به جاى جاه طلبى خواهان پنهانى و بى‏اسم و رسمى باشد مگر به مقدارى كه خداى تعالى كسى را مشهور كند بدون آنكه خودش در كسب شهرت بكوشد.
خداى تعالى مى‏فرمايد:تِلْكَ الدَّارُ الاخِرَة نَجْعَلُها لِلَّذِينَ لا يُريدُونَ فِى الارْضِ عُلُوّا وَ لا فَسادا وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ 28: 83[1].
و نبى گرامى صلى اللّه عليه و آله و سلّم مى‏فرمايد: حبّ جاه و مال در قلب نفاق مى‏رويانند همچنان كه آب گياه را.
و مى‏فرمايد: اگر دو گرگ درنده در گلّه گوسفندى رها شوند بيش از حبّ جاه و مال فساد نمى‏كنند [2].
و مى‏فرمايد: مردم به بخاطر متابعت هوى و حب مدح و ثناء هلاك شدند [3].
__________________________________________________
[1] اين سراى آخرت را براى كسانى قرار مى‏دهيم كه در روى زمين اراده سركشى و فساد ندارد و عاقبت (نيك) از آن متقين است. (سوره قصص، آيه 83).
[2]ما ذئبان ضاريان ارسلا في زريبة غنم باكثر فسادا من حبّ الجاه و المال.

[3]انّما هلك النّاس باتّباع الهوى و حبّ الثّناء.

ترجمه‏اخلاق ص : 311
امير مؤمنان على عليه السّلام مى‏فرمايد: احتشام را رها كن تا مشهور نشوى، خود را بلند نكن تا بر سر زبانها نيفتى و شناخته نشوى، خود را پنهان كن و ساكت باش تا سالم بمانى، نيكان را مسرور و فجار را خشمگين كنى [1].
امام صادق عليه السّلام مى‏فرمايد: از اين رؤسائى كه رياست طلبند بپرهيز به خدا قسم هر كس ديگران پشت سرش حركت كردند هلاك شد و ديگران را هلاك كرد [2].
و مى‏فرمايد: ملعون است كسى كه رياست طلبى كند و كسى كه به رياست همّت گمارد و كسى كه در فكر آن باشد [3].
و مى‏فرمايد: چه بسا كهنه پوشى كه كسى به او توجهى ندارد ولى اگر خدا را قسم دهد - و چيزى از او بخواهد - حتما مورد قبول واقع مى‏شود.