|
2 - تكبر به عمل
عمل نيز به همين صورت است اگر انسان خود را از همگان پرهيزگارتر و متّقىتر و صالحتر مىبيند مطمئن باشد كه ملاك نجات، فقط عمل و عبادت نيست بلكه معيار خاتمه كار است پس هر كس را مىبيند با خود بگويد شايد او نجات يابد و من هلاك شوم و شايد او بين خود و خدايش
__________________________________________________
[1] تو چيزى نيستى جز يك بشر مثل ما (سوره إبراهيم، آيه 10).
[2] اگر از بشرى مثل خود اطاعت كنيد زيانكار خواهيد بود. (سوره مؤمنون، آيه 34).
[3]يغفر للجاهل سبعون ذنبا قبل ان يغفر للعالم ذنب واحد.
ترجمهاخلاق ص : 289
صفات پسنديدهاى داشته باشد كه به وسيله همانها مستحق نجات باشد و من مستحق هلاك.
كسى كه احتمال دهد خودش در محضر خدا شقىّ و بدبخت است به شغلى مشغول مىشود كه او را از تكبر باز مىدارد و هر كس با ديده رضا به اعمال خود ننگرد و معتقد باشد كه اگر قرار شود خدا با عدلش با او رفتار كند به خاطر اعمالى كه آنها را حسنات مىپنداشته مستحق عقاب خواهد شد تا چه رسد به بديها و سيئات ممكن نيست تكبر در او راه يابد.
همانطور كه سيد العابدين امام چهارم عليه السّلام مىفرمايد:
خداى من كسى نيكىهايش بدى است چگونه بدىهايش بدى نيست؟ [1] و قرآن كريم مىفرمايد:وَ الَّذِينَ يُؤتُونَ ما أتَوا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ 23: 60[2].
يعنى طاعات و عبادات را به جاى مىآورند در حالى كه در هراسند كه مبادا مورد قبول واقع نشوند.
|