|
عمل سيّد
هنگامى كه انسان به كثرت تأليفات سيد توجه مىكند چنين به نظر مىآيد كه يك انسان آن هم با عمرى چنين كوتاه براى نوشتن اين همه كتاب بايستى تمام اوقاتش را صرف نوشتن كرده و از
ترجمهاخلاق ص : 21
هر كارى جز نوشتن منصرف شود و چنان غرق در تأليف و تصنيف شود كه حتى به عبادات مستحبى نرسد.
ولى حقيقت اين است كه توفيق اين همه خدمت علمى و مرد علم بودن جداى از مرد عمل بودن نيست كسى مىتواند اهل علم باشد يا لا اقل علمش مفيد باشد كه اهل عمل باشد، جدا شدن از مردم و خود را برتر از آنها دانستن نيست كه انسان را به زينت علم آراسته و به او توفيق خدمت به عالم علم را مىدهد بلكه رابطه محكم با پروردگار است كه توفيق مىدهد. لذا سيد را مىبينيم كه بخش عظيمى از شب را به مناجات مىپرداخت، هرگاه سيد را مىديدى در حال جواب دادن به مسألهاى يا مشغول دفع مشكلى يا در حال سعى براى رفع نياز مسلمانى بود و اينهاست كه سيد شبّر تربيت مىكند و باعث مىشود كه مشمول توفيق الهى شود و على رغم تمام فعاليتهايش چنين آثارى به يادگار گذارد.
|