باب ششم حسد
همانطور كه ذكر شد حسد از نتائج كينه و خود كينه از ثمرات غضب است بنا بر اين حسد، فرع فرع غضب است.
حسد خود داراى نتايج نكوهيده بى‏شمارى است.
امام باقر عليه السّلام مى‏فرمايد: حسد ايمان را مى‏خورد، همانطور كه آتش هيزم را [5].
امام صادق عليه السّلام مى‏فرمايد: آفت دين حسد و عجب و فخر فروشى است [6].
__________________________________________________
[1] و اگر عفو كنيد و در گذريد به تقوى و پرهيزكارى نزديكتر است. (سوره بقره، آيه 237).
[2]ا لا اخبركم بخير خلائق الدّنيا و الاخرة؟ العفو عمّن ظلمك و تصل من قطعك و الاحسان إلى من اساء إليك و اعطاء من حرمك.

[3]عليكم بالعفو. فانّ العفو لا يزيد العبد الا عزّا فتعافوا يعزّكم اللّه.

[4]الرّفق نصف العيش.

[5]انّ الحسد ليأكل الايمان كما يأكل النّار الحطب.

[6]آفة الدّين الحسد و العجب و الفخر.

ترجمه‏اخلاق ص : 255
و مى‏فرمايد: خداى تعالى به موسى عليه السّلام فرمود: اى پسر عمران به خاطر آنچه از فضل و كرم خود به مردم عطا كرده‏ام به آنها حسد نورز، به آن نعمتها چشم مدوز و دلت دنبال آنها نباشد، زيرا حسود، از نعمتهاى من خشمگين است، مى‏خواهد از قسمتى كه من بين بندگانم انجام داده‏ام جلوگيرى كند، و كسى كه چنين باشد نه من از او هستم و نه او از من است.
و مى‏فرمايد: تقوى پيشه كنيد و به هم حسد نورزيد... [1].
و از آن حضرت در كتاب مصباح الشريعة چنين روايت شده است:
شخص حسود قبل از آنكه به ديگرى زيان برساند خود را زيان بار كرده است مانند ابليس كه براى خود لعنت و براى آدم برگزيدگى و هدايت و ترقّى به محل حقايق پيمان الهى و نبوت را به ارمغان آورد.
پس محسود باش و حسود نباش زيرا ميزان حسود سبك است و پيوسته ميزان محسود را سنگين مى‏كند.
و چون رزق قبلا تقسيم شده حسد سودى به حسود و ضررى به محسود نمى‏رساند ريشه حسد كورى قلب و انكار فضل پروردگار است و اين دو، بالهاى كفرند، بوسيله حسد، انسان دچار حسرت ابدى شده و در چنان مهلكه‏اى مى‏افتد كه هرگز از آن نجات نمى‏يابد. حسود توبه ندارد زيرا بر كار خود مصرّ است و به آن معتقد، و بر اين حالت سرشته شده است. بدون دليل حسد مى‏ورزد و سرشت انسان تغيير پذير نيست اگر چه معالجه شود (پايان نقل از مصباح الشريعة)