رشد و نموّ سيد
بديهى است كه تربيت در تهذيب و ترقى كودك اثر بسزائى دارد ولى براى رساندن يك انسان به درجات عالى انسانى، كافى نيست مگر در صورتى كه كودك داراى استعدادى فطرى - كه او را براى ترقى و پيشرفت آماده كند و به او لياقت رشد و كمال دهد - باشد، و اين از آن جهت است كه تربيت نه مرد را به وجود مىآورد و نه چيز جديدى در او خلق مىكند، به عبارت ديگر مىتوان گفت كه تربيت خالق نيست بلكه آنچه را كه وجود دارد رشد مىدهد. بنابر اين هر كس را به اندازه آنچه دارد مىتواند اصلاح كند، مثلا كسى را كه در وجودش ذرهاى شجاعت نيست نمىتوان به وسيله تربيت شجاع كرد بلكه بايد صلاحيت و استعداد هر چيز در وجود انسان باشد تا
ترجمهاخلاق ص : 19
بوسيله تربيت به مرحله ظهور و بروز برسد.
پس براى كمال يك انسان تربيت به تنهايى كافى نيست بلكه بايد همراه با تربيت، از ذكاوت و استعداد ذاتى برخوردار باشد و اين دو عنصرند كه در كنار هم مىتوانند انسان را بسازند، مرحوم سيّد عبد اللّه شبّر از زمره كسانى است كه اين دو عنصر را با هم دارا بود، يعنى هم از هوش و ذكاوت سرشار برخوردار بود و هم از توجه اولياء.
لذا مىبينيم كه به حق يكى از افتخارات عالم تشيع شد، علمش تكيهگاه و عملش ضرب المثل گرديد.
|