|
[مناجات شعبانيه]
اين مناجات، مناجات معروفى است. و اهلش بخاطر آن با ماه شعبان مأنوس شده و بهمين جهت منتظر و مشتاق اين ماه هستند. اين مناجات شامل مطالب اساسى در مورد چگونگى معامله بندگان با خداى بزرگ بوده و آداب خواستن، دعا و طلب آمرزش از او را، آنگونه كه شايسته است، بيان مىكند. و استدلالهاى جالب توجهى جهت اميدوار شدن به درگاه خدا كه با مناجات با او مناسب است، در بردارد. و بروشنى، ملاقات، نزديكى و ديدن خدا را معنى مىكند و به اين ترتيب شبهههاى سالك، شكهاى منكر و وحشت اهل شك را برطرف مىكند. و نيز اشارهاى به شناخت نفس و اين كه شناخت آن باعث شناخت پروردگار است دارد بنابر تفسير بعضى از فرازهاى آن توسط يكى از بزرگان اهل معرفت.
ترجمهالمراقبات ص : 167
تمام كلام اين كه اين مناجات، از اعمال مهم اين ماه است، و نه تنها ماه، كه سالك نبايد بعضى از فرازهاى آن را در طول سال ترك كند و در قنوتها و ساير حالهاى عالى خود، خيلى با آن مناجات نمايد و وقتى كه مىگويد:«و أنر أبصار قلوبنا بضياء نظرها إليك، حتى تخرق أبصار القلوب حجب النور، فتصل إلى معدن العظمة، و تصير أرواحنا معلّقة بعزّ قدسك،
و ديدگان قلبهاى ما را با نور نگاه آن به حضرتت روشن بفرما تا آنگاه كه چشمهاى دل پردهها و مانعهاى نورى را پاره كرده و به معدن بزرگى برسد و روحهاى ما به عزت پاكيت وصل شود.» از گفته خود غافل نباشد. و تأمل كند، آيا قلب او چشم ديدن نور را دارد؟ پردههاى نورى چيست؟ و معدن بزرگيى كه در پوشش پردههاى نورى مىباشد، كدام است؟ تا بداند چه مىگويد و از پروردگارش چه مىخواهد. چون كسى كه نمىداند از خدا چه مىخواهد نمىتوان گفت: فلان چيز را خواسته، بلكه بايد گفت: الفاظى را به زبان آورده است. خداوند در قرآن مىفرمايد: «اى كسى كه وقتى او را بخوانند، به داد بيچاره رسيده و گرفتارى او را برطرف مىكند.» و مىفرمايد: و «بخوانيد مرا تا اجابت كنم شما را.» نيز مىفرمايد: «از فضل خدا بخواهيد، زيرا خدا با شما مهربان است.» و نمىفرمايد: الفاظ را بزبان آوريد.
بهر حال اين مناجات بزرگى است و يكى از ارمغانهاى آل محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مىباشد كه بزرگى آن را كسى كه قلب سالم و گوش شنوايى داشته باشد، درك مىكند. و اهل غفلت از درك فوايد و
ترجمهالمراقبات ص : 168
نورهاى آن بىبهرهاند.
|