|
ساير اعمال روز غدير]
[1 -] زيارت حضرت امير عليه السّلام.
[2 -] دو ركعت نماز كه بهتر است نزديك ظهر خوانده شود. سپس براى سپاسگزارى از خداوند سجده شكر بجا آورده و صد بار در آن
ترجمهالمراقبات ص : 495
مىگويد: «شكرا للّه» و سپس خواندن دعايى كه در اقبال روايت شده است. دعايى كه با عبارت:«اللهم انى اسئلك بانّ لك الحمد»
شروع مىشود كه اين نماز و دعا مستحب مؤكد است. بعد از دعا سجده كرده و در سجده صد بار خدا را ستايش و شكر كند (مثلا صد بار بگويد:
«الحمد للّه» و صد بار بگويد: «شكرا للّه»). كسى كه اين كار را انجام دهد، مانند كسى است كه در اين روز حضور داشته و در اين مورد با رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بيعت كرده و همرتبه كسانى خواهد بود كه در مورد ولايت مولاى خود در اين روز راستگو بودهاند. و مانند كسى مىباشد كه همراه با رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم، امير المؤمنين عليه السّلام، امام حسن عليه السّلام و امام حسين عليه السّلام شهيد شدهاند. و مانند برگزيدگان و بزرگانى مىباشد كه در زير پرچم حضرت قائم (عج) و در خيمه او بسر مىبرند.
روايت شده: كسى كه در اين دو ركعت يك بار «حمد» و يازده بار«قل هو اللّه احد»و ده بار «انا انزلناه» و ده بار «آية الكرسى» خوانده و اين دو ركعت را نيم ساعت قبل از اذان ظهر بخواند عمل او نزد خداى عز و جل برابر با صد هزار حج و صد هزار عمره بوده و هر چه از خدا بخواهد و هر اندازه خواسته او مهم باشد خداوند آن را به او عنايت فرموده و توانگرى و عافيت را نصيب او مىنمايد. و كسى كه بعد از دو ركعت، دعايى را كه با«ربنا سمعنا»
شروع مىشود خوانده و سپس خواستههاى دنيا و آخرت خود را بخواهد، بخدا سوگند، بخدا سوگند، بخدا سوگند كه خواستههايش برآورده مىشود.
ترجمهالمراقبات ص : 496
[3 -] مستحب مؤكد است كه در ابتداى روز غسل كرده، پاكيزهترين لباسهاى خود را پوشيده عطر استعمال كرده، و هنگام دست دادن با مؤمنين بگويد:«الحمد للّه الّذي جعلني من المتمسّكين بولاية امير المؤمنين و الأئمّة»«»
[4 -] نماز و دعايى نيز در كتاب اقبال روايت شده است كه دعا با عبارت:اللهم صل على وليك و اخى نبيك»
شروع مىشود.
برادرم اگر به اهميت روز غدير و اعمال آن كه در اين روايات آمده معتقد مىباشى پس معطل چه هستى؟ خداى را بخاطر عظمت روز غدير و اين فضيلت بزرگ سپاسگزار باش. فضيلتى بس بزرگ كه شناخت آن دشوار است. ولايت امامت را بر خود واجب شمرده و با تمام توان در شناخت او بكوش كه شناخت امام سرچشمه تمام خيرات است. زيرا فضيلت و خير در صورتى دوست داشتنى مىشود كه شناخته شود. و طبيعى است كه بعد از شناخت براى تحصيل آن تلاش مىكند. ولايت نيز چنين است و براى بدست آوردن آن بايد قبلا آن را شناخت.
و آنگاه كه ولايت او را بدست آوردى، بطور طبيعى لوازم ولايت را انجام مىدهى و پس از انجام لوازم ولايت، از كارهاى او پيروى نموده و اخلاق خود را شبيه به او ساخته، به دنبال هدايتهاى او رفته و براى
ترجمهالمراقبات ص : 497
بدست آوردن رضايت او تلاش مىكنى. در پى آن او نيز تو را به دوستى خود برگزيده و تو را به خود نزديك مىسازد. و آنگاه به مقام بالايى رسيده و در همسايگى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قرار مىگيرى زيرا خداوند به على عليه السّلام وعده داده است كه شيعيانش همسايه و گرداگرد او بوده و بر منبرهايى از نور جاى داشته باشند. و ما بايد براى رسيدن به اين امر تلاش كنيم.
كرم و شجاعت، زهد و ترس، اميد و توكل، رضا و تسليم و معرفت و توحيد او را بنگر. درباره علم و عبادت، گريه و شكست ناپذيرى او در راه خدا، سخاوت و ايثار، انجام كارهاى سخت، صبر او بر ناگواريها و اينكه چگونه مكارم اخلاق و صفات پسنده را در خود جمع كرده است بينديش صفاتى كه مشكل است حد كمال آنها در يك انسان پيدا شود. مثلا رقت قلب در بيشتر اوقات با جهاد با كفار و كشتن اشخاص سازگارى ندارد. و همينطور توانايى با روزه و گرسنگى زياد، و نيز تواضع با ابهّت، عظمت و احترام سازگار نيست. و او همه اين صفات را در حد كمال دارا مىباشد.
بارى بحكم عقل واجب است كسى كه اين مطالب را باور دارد تمام اعمال را كه در اين روز وارد شده انجام داده، بهره كامل از خيرات اين اعمال برده و از فضل خدا و كرم اولياى او در اين روز محروم نماند.
اعمالى از قبيل غسل و پوشيدن بهترين لباسها، استعمال عطر، ديدار از مؤمنين، لبخند زدن به آنان، نيكى و بخشش و افطارى دادن به آنان در
ترجمهالمراقبات ص : 498
شب بعد از روز غدير، در وسعت قرار دادن خود و خانواده، صدقه دادن، ميهمانى دادن، روزه گرفتن، اظهار شادى، ستايش خدا و سپاسگزارى از او - بخصوص هنگام دست دادن با برادران ايمانى و بخصوص آنگونه كه در روايت آمده است - تبريك گفتن به برادران ايمانى، دست دادن به آنان، برآوردن نيازهاى آنان بدون اينكه درخواست كنند، زيارت آن حضرت عليه السّلام - همانگونه كه گفتيم - صدقه دادن و غذا دادن به مؤمنين، بخصوص افطارى دادن به آنان و بيش از شبهاى ديگر به عبادت و شب زندهدارى پرداختن.
|