|
ترجمهالمراقبات ص : 390
[آمادگى براى سفر]
و در باطن و قلبش در رابطه با تمام متعلقات خود در شهر و ديار، و خانواده و پروردگارش توكل نمايد. امور آنان و امور خود و آنچه در سفر بهمراه دارد را به صاحب خانهاى كه مىخواهد آن را زيارت كند، واگذار كرده و اميدوار باشد كه خداوند بخوبى امورى را كه به او سپرده سرپرستى نموده و در راه زيارت و خود مقصد، تو و همراهان را بخوبى همراهى و از شما حمايت مىنمايد. زيرا او بهترين جانشين، همراه و ديدار شونده است.
نيز سزاوار است در سفر حج علائقى را با خود به همراه نياورد كه موجب پراكندگى فكر و خيال او شود، مثل زن، فرزند و رفيقى كه با انسان موافق نباشد يا وسايلى كه لازم نيست البته وسايل ضرورى را بايد همراه داشته باشد. و نيز بايد وضع اقتصادى رفيقش مانند او باشد تا مبادا مؤمنى را ذليل يا خود را خوار كند يا سر بار ديگران باشد.
شايسته است رفيق او داناتر و با تقواتر از خودش باشد، تا از همراهيش استفاده و با پيروى از او خود را كامل كرده و با يادآورى او متذكّر شود.
خلاصه اين كه خانواده، اموال و تمام دارائيش را كه در محل زندگيش باقى مىگذارد، فراموش نموده و فقط به هدفش فكر كند. و چيزى بهمراه خود نياورد كه او را از ياد پروردگار و زيارت و نزديكى جستن به او و بدست آوردن رضايتش باز دارد. تا بدين ترتيب جز
ترجمهالمراقبات ص : 391
زيارت دوست و بندگى كامل در حضور مولى چيزى در انديشه او نباشد. طبيعى است كه در اين صورت با رفقايش مهربان شده، بخوبى با آنان رفتار كرده، از احسان و نيكى به آنان خوشش آمده، اذيت آنان را تحمل و با آنان انس مىگيرد و از همراهى آنان لذت مىبرد حتى از كسانى كه وسايل نقليه را در اين سفر عهدهدار بوده و حتى از خود وسايل نقليه و استراحتگاههايى كه در آن فرود مىآيد نيز خوشش مىآيد.
«آنگاه كه از شهر ليلى مىگذشتم ديوارها را مىبوسيدم. دلم از محبت او لبريز بود نه از دوستى شهر او.»«»
جمال كعبه چنان مىدواندم بنشاط كه خارهاى مغيلان حرير مىآمدبه همين جهت بود كه طبق نقلى كه از سرور سجده كنندگان و امام زاهدين شده، بادام، شكر و ساير شيرينيجات به حاجيها مىداد. و در راه خدا و براى ديدار كنندگان خدا و در مقابل چشم او خيلى خرج مىكرد.
و در اين صورت نمىتوان گفت، او براى چيزهايى كه از دست مىدهد، يا با اختيار خود از مال و مقام و غذاى خود مايه مىگذارد، ناراحت مىشود. و نيز از جفاى خدمتكار و رفيق بدش نيامده و حتى تلخى آزار آنان براى او شيرين است، بد رفتارى و آزار آنان را با
ترجمهالمراقبات ص : 392
مهربانى و نيكى پاسخ داده و آزار آنان را منتى بر خود مىداند، زيرا رضايت خالق در جفاى مخلوق است چنانچه در حديث قدسى به اين مطلب اشاره شده است.
|