[اعمال روز بيست و پنجم، روز «دحو الارض»]
كار مهم در اين ماه آگاهى از نعمتهايى است كه خداوند در روز
ترجمهالمراقبات ص : 374
«دحو الارض، گسترش زمين» به بشر ارزانى داشته است. زيرا آگاهى از نعمت و كم و كيف آن اولين مرتبه شكر است. همانگونه كه در روايات بر اين مطلب تصريح و در علم اخلاق ثابت شده است.
در روايات زيادى آمده است كه در بيست و پنجم ذى القعده كعبه نصب گرديده، زمين گسترده شده، آدم پايين آمده، خليل و عيسى عليهما السّلام متولد شدند و رحمت پخش شده است.
از امير المؤمنين عليه السّلام روايت شده است كه فرمودند: «اولين رحمتى كه از آسمان به زمين نازل شد، در بيست و پنجم ذى القعده بود. كسى كه اين روز را روزه داشته و شبش را به عبادت بايستد، عبادت صد سال را كه روزش را روزه و شبش را در عبادت باشد، خواهد داشت. هر گروهى كه در اين روز براى ذكر پروردگار بزرگشان گرد هم آيند، پراكنده نمىگردند مگر اين كه خواسته آنان داده مىشود. در اين روز يك ميليون رحمت نازل مىشود كه نود و نه هزار تاى آن براى روزهداران اين روز و عبادت كنندگان اين شب خواهد بود».
|