[پايان ماه‏]
با پايان اين ماه حرام، انسان نيز از حمايتهاى الهى بيرون مى‏رود.
بهمين جهت بندگان حقوقى پيدا مى‏كنند. يكى از اين حقوق اين است كه بنده مى‏تواند با واسطه پناه آن روز كه از معصومين عليهم السّلام است با خداوند، مناجات نمايد. در اين مناجات ابتدا به عدم شايستگى خود براى اين امنيت الهى اعتراف نموده و بگويد: بخاطر بدى كردار و انديشه، سزاوار خوارى و عذاب دردناك تو بودم. اكنون كه با لطف خود مرا در اين ماه در پناه و حمايت و امان خود قرار دادى بعد از اين ماه نيز، هيچگاه ما را از حمايت خود خارج مفرما. بخاطر كوتاهى در سپاسگزارى تو آنگونه كه سزاوارى، و عدم رعايت ادب و احترامت ما را مجازات نكن. مانند هميشه ما را مشمول عفو بى‏مانند خودت قرار بده تا گناهان ما تبديل به چندين برابر اعمال شايسته گرديده و به مقام بالايى برسيم. و در پايان مناجات خود را با گفتن «ان شاء اللّه» و صلوات فرستادن به اتمام برساند.
مراقبتى را كه براى آخر ماه محرّم گفتيم با مراقبت پايان اعمال در
ترجمه‏المراقبات ص : 57
آخر هر ماه فرق مى‏كند. زيرا در آخر ماه محرم مراقبات مخصوصى از قبيل محاسبه، استغفار و دعا براى اصلاح حال وجود دارد كه در فصل محاسبه كتابهاى اخلاقى بيان شده است.