|
[عملى براى قبول شدن اعمال ماه رمضان]
[1 -] براى قبول شدن اعمال ماه رمضان اين عمل وارد شده است:
عمل شريفى كه سيد قدّس سرّه آن را در «اقبال» از «جعفر بن محمد الدوريستى» از كتاب «حسنى» از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت كرده است كه فرمودند: «كسى كه در شب آخر ماه رمضان ده ركعت نماز بجا آورد، در هر ركعت يك بار فاتحة الكتاب و ده بارقل هو اللّه احدبخواند و در سجده و ركوع خود ده بار بگويد:سبحان اللّه و الحمد للّه و لا إله إلا اللّه و اللّه أكبر
و در هر دو ركعت يك بار تشهد خوانده و سپس سلام بدهد، و در پايان ده ركعت نماز بعد از سلام دادن صد بار «استغفر اللّه» بگويد و هنگامى كه از استغفار فارغ شد سجده كند و در سجده بگويد:«يا حيّ يا قيّوم يا ذا الجلال و الإكرام يا رحمن الدّنيا و الآخرة و رحيمهما، يا اله الأوّلين و الآخرين اغفر لنا ذنوبنا، و تقبّل منّا صلواتنا، و صيامنا و قيامنا»
- قسم به كسى كه مرا بحق به پيامبرى برانگيخت، جبرئيل بنقل از
ترجمهالمراقبات ص : 316
اسرافيل و او از پروردگار متعال به من خبر داد كه: - او سرش را از سجده برنمىدارد مگر اين كه خداوند او را آمرزيده، ماه رمضان را از او قبول نموده و از گناهانش مىگذرد، گرچه هفتاد گناه انجام داده باشد كه هر كدام از آنان بزرگتر از گناهان بندگان باشد، و از تمام اهالى منطقهاى كه در آن است قبول مىكند تا اين كه فرمود: اين هديه، مخصوص من و مردان و زنان امتم مىباشد و خداوند متعال آن را به هيچكدام از پيامبران و مردم قبل از من نداده است».
مؤمنى كه در پى اصلاح مردم بوده و بهرهاى از رحمت خداوندى دارد، بايد اين نماز را بخاطر خير زيادى كه براى بندگان خدا دارد بخواند. عالمى كه در طول ماه براى هدايت مردم و اصلاح اعمال آنان در جايگاه وعظ نشسته بود چگونه مىتواند نسبت به اين عمل جزئى كه حتى باندازه يك جلسه وعظ نيز زحمت ندارد بىتفاوت باشد در حالى كه بخوبى مىداند كه موعظههاى او براى تمامى كسانى كه در مجلس وعظ او حضور پيدا مىكنند سودمند نيست، چه رسد به اهل منطقهاش كه ممكن است گاهى جمعيت آن به چند ميليون نفر برسد. و نيز فايده وعظ براى آنان يك دهم فايده آمرزش و قبول تمامى اعمال اين ماه كه در روايت آمده نيست.
اگر كسى بگويد كه روايت قطعى نيست. در جواب او بايد گفت: با تمسك به «روايات تسامح» اين مشكل حل مىگردد. و اگر باز بگويد:
فرض كن «روايات تسامح» اين روايات را مانند روايات قطعى
ترجمهالمراقبات ص : 317
گردانيد، ولى از كجا يقين كنيم كه اين عمل قبول مىگردد تا به فايده مذكور يقين پيدا كنيم؟ در جواب مىگوييم: اين اشكال در وعظ نيز موجود است، در حالى كه اين مشكل در اين عمل كمتر از وعظ مىباشد. زيرا اصلاح نيت در وعظ از چند جهت مشكلتر از اصلاح نيت در عبادات است. كه واضحترين آن همين است كه وعظ مناسب با دوستى مقام است، همچنين وعظ فقط در ميان جمعيت كثيرى از مردم امكان پذير است كه موجب مشكل شدن اصلاح نيت مىگردد.
|