|
[ساير اعمال شب قدر]
[1 -] نمازى در شب قدر وارد شده كه در آن يك بار حمد و هفت بار«قل هو اللّه احد»خوانده مىشود و بعد از پايان نماز هفتاد بار ذكر«استغفر اللّه و اتوب إليه»
گفته مىشود و سپس حوائج از خدا خواسته مىشود.
[2 -] صد ركعت نماز و خواندن دعاهايى كه در بين آن وارد شده از مهمترين امور مهم است. زيرا مضامين آن برآمده از سينه امامان دين مىباشد كه عالمان به خداوند هستند. در اين ادعيه علوم گرانبهايى است كه بجز پيامبران و جانشينان آنان كسى از آن آگاه نيست. دانشهايى از قبيل علم به خدا و صفات جمال و جلال و نامهاى نيك و مراتب فضل و حكمت عدل و مقتضاى كار و ادب مناجات با خداوند متعال.
لازم است در خلال خواندن اين ادعيه زنده دل بوده و با توجه آن را بخواند. و اگر بتواند از آنچه مىگويد، تأثير پذيرفته و اين مطلب را نيز در دعايش بخواهد، بايد به او تبريك گفت. زيرا اگر اين ادعيه ثواب و پاداشى از جانب خدا نداشته و فقط مضامين آن در انسان مؤثر باشد، عاقل بايد روح و جان خود را براى بدست آوردن آن فدا كند. چه رسد به اين كه خداوند براى هر حكم و حتى هر حرفى از آن جواب و نورى
ترجمهالمراقبات ص : 305
آماده نموده است كه جهانيان نمىتوانند قيمتى بر آن بگذارند.
همچنين بايد درباره معنى كلماتى كه مىگويد تأمل نموده و آن را درك كند. و اگر اين مقدار نيز نمىتواند بهتر است بجاى خواندن اين دعاها بر مصيبت خود و مجازات خدا بخاطر آن، گريه كرده و بگويد:
«انا للّه و انا إليه راجعون، چه مصيبت و چه مجازات بزرگى» درباره اهل آخرت، در حديث قدسى آمده است: «دعاى آنان در نزد خداوند بالا رفته و كلام آنان را مىشنود. فرشتگان بواسطه آنان خوشحال مىگردند... پروردگار باندازهاى دوست دارد دعاى آنان را بشنود كه مادرى فرزند را».
بنابراين اى فقير در مورد دعايى كه بدون حضور قلب مىخوانى، انصاف بده. آيا دوست دارى، در حالى كه خدا مىبيند كه زبانت او را خوانده و دلت با دنيا سخن مىگويد، دعايت به خداوند برسد دنيايى كه درباره آن آمده است كه دشمن خدا و دوستان اوست و مىخواهد با شكوفههاى اين دنياى فانى، تو را از خداوند دور نمايد. آيا عاقل مىتواند مصيبتى بزرگتر از اين را تصور كند.
[3 -] خواندن دعاى گشودن قرآن و قرآن را روى سر گذاشتن، باين نيت كه عقل و انديشه او با اين عمل تقويت شده و با دانشهاى قرآن كامل شود و نور عقل با نور قرآن ضميمه گردد. و ساير نيتهايى كه مناسب با اين عمل است.
[4 -] زيارت امام حسين عليه السّلام با بعضى از زيارتهايى كه وارد شده
ترجمهالمراقبات ص : 306
است.
[5 -] خواندن سوره روم، عنكبوت و دخان در شب بيست و سوم.
[6 -] خواندن دعاهايى كه در اين شبها وارد شده است، بخصوص دعايى كه سيد از بعضى از كتابهاى كهن نقل نموده و اول آن چنين است:«اللهم ان كان الشك في ان ليلة القدر فيها او فيما تقدمها واقع فانه فيك و في وحدانيتك و تزكيتك الاعمال زائل،
خداوندا اگر در اين كه شب قدر، امشب يا شبهاى پيش از آن است، شكى هست، ولى در مورد يكتايى تو و اين كه اعمال را پاكيزه مىنمايى، شكى نيست.» و اگر توانست معنى از بين رفتن شك در خدا و يكتايى او را بفهمد، همين پاداش براى عبادت آن شب براى او كافى خواهد بود.
[7 -] دعاى كوچكى كه سيد از امام سجاد عليه السّلام روايت نموده و اول آن«يا باطنا في ظهوره»
مىباشد. دعايى كه در يكتا دانستن خداوند كامل مىباشد. و اگر وجود ائمه عليهم السّلام هيچ نفعى نداشت، مگر همين كه با اين گونه دعاها پرده از يكتايى خدا برداشته، و ما را از اين مطالب آگاه نمودند، لازم بود مؤمن تمام وجودش را فداى اين عمل آنان نمايد. و حتى فدا كردن تمام وجود خود را ناچيز شمرده و خود را ناتوان از اداى شكر نعمتهاى آنان ببيند.
[8 -] ساعتى از شب را مخصوص مراقبت قرار داده، و در آن ساعت علم پروردگارش را به بدحالى او و قدرتش را بر نجات دادن او، و فضل و بخشش و كرم او را در نظر گرفته و سپس با اميدوارى، بر در
ترجمهالمراقبات ص : 307
بخشش و كرم او چشم دوخته و در انتظار رحمت و بخشش او باشد.
|