[انتخاب عمل براى اين شب، تفكر و ياد خدا]
اگر فهميد چه عملى مناسبتر است كه به همان عمل مى‏كند. و اگر ترديد پيدا كرد، بايد استخاره كند. بعد از تعيين وقت ذكر، وقت مناسبى را كه در آن خواب‏آلود يا سير يا گرسنه نبوده و موانع ديگرى نيز نداشته باشد، بايد براى تفكر معين كند. نيز بايد تمام سعى خود را بكار گيرد كه در شبش چيزى، حتى امور مباح، او را از ياد خدا باز نداشته و در نمازها و مناجاتش به غير آن حتى مستحبات فكر نكند.
ترجمه‏المراقبات ص : 298
زيرا كسى كه مثلا در نماز به ساختن مسجد و آب كشيدن آن يا صدقه دادن فكر كند غافل است. حتى در حال ايستادن نماز در ياد اجزاى آن بودن غفلت است. و بايد در هنگام عمل فقط سعى كند كه قلب او از حقيقت كارهايى كه انجام مى‏دهد و ذكرهايى كه مى‏گويد غافل نباشد.
و براى اين كه براحتى به اين مطلب برسد، مى‏تواند قبل از انجام عمل مختصرى درباره آن فكر كند و آنگاه عمل را انجام دهد. و اگر هنگام قرائت و ذكر از آن غافل شد بايد آن را تكرار كند. مثلا وقتى مى‏خواهد رو به قبله بايستد، مى‏تواند اجمالا درباره معناى رو به قلبه نمودن بينديشد. و هنگامى كه مى‏خواهد بايستد ابتدا درباره حقيقت آن كه همان ايستادن براى اداى حق بندگى است انديشيده و فكر كند كه ايستادن بر روى دو پا اشاره به ترس و اميد بخاطر پذيرفته شدن عبادت يا عدم آن است. و بهمين ترتيب...، حتى قرائت و ذكرهاى نماز. مثلا قبل از گفتن«بسم اللّه الرحمن الرحيم»معناى آن را اجمالا در نظر آورده و آنگاه آن را بگويد. و اگر در اثناى قرائت آيه‏اى غفلتى براى او پيش آمد بايد آن آيه را تكرار كند.