[امامت جماعت و وعظ]
از كارهاى مهم در اين ماه براى اهل علم، امامت جماعت و وعظ مى‏باشد. آنچه بطور اختصار درباره اين دو مى‏توان گفت اين است كه اگر عالم، قوى و مجاهد بوده و از كسانى باشد كه مدتى با نفس خود جهاد كرده، و در طول جهاد راههاى پنهان نفوذ شيطان و پوششهاى هواى نفس را پيدا كرده نبايد امامت جماعت و وعظ را بكلى رها كند.
زيرا اين دو، مورد اهتمام شرع است، بخصوص وعظ. زيرا هيچكدام از كارهاى خوب فايده وعظ را نداشته و تمامى اعمال خير نتيجه وعظ
ترجمه‏المراقبات ص : 282
است. و سخن گفتن بطور مفصل در اين مورد و ذكر فوايد آن از عهده اين كتاب خارج است.
عالم بايد با جديت در جهت اخلاص نيت، و صدق در اخلاص تلاش نمايد. زيرا آفات وعظ و امامت نيز خيلى زياد است و كمتر از فضايل و فوايد آن نيست. بنابراين پس از مراقبت كامل، اگر انگيزه خود را خالص ديد، اقدام كند. و اگر ديد بر عكس است، يا هم براى خدا و هم براى غير اوست يا نفهميد كه مخلص است يا نه، بايد آن را ترك و به تحصيل صدق و اخلاص بپردازد. و اگر در بدست آوردن صدق در اخلاص راستگو باشد، خداوند بحكم اين آيه: «و آنان كه در راه ما تلاش و كوشش كردند، آنان را حتما به راه خويش هدايت مى‏كنيم.»«» او را هدايت مى‏كند.