|
[افطارى دادن و خوردن]
از كارهاى مهم در اين ماه افطارى دادن به روزهداران است كه پاداش آن را در سخنان پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم شنيدى. و مهمترين مطلب در آن اخلاص نيت و بجا آوردن آداب الهى است و اين كه انگيزه او فقط بدست آوردن رضايت او باشد، نه اظهار شرف دنيايى يا آخرتى يا تقليد يا پيروى از عادات مرسوم. و بايد در خالص كردن عمل خود از اين قصدها همت نموده و نيت خود را امتحان كند و از پوششهاى هواى نفس و شيطان مطمئن نشده و در اين مورد و در مورد اصل افطار و تعيين مؤمنينى كه مىخواهد دعوت كند، و تعيين غذايى كه براى افطار مصرف مىكند، و روش برخورد با ميهمانها از خداوند كمك بخواهد. زيرا كيفيت هر كدام از موارد مذكور به نيت و قصد وابسته است، و اهل بيدارى راههاى ورود شيطان را در آن دانسته و از انجام اوامر او اجتناب و
ترجمهالمراقبات ص : 281
بدنبال دستور مولاى خود و خوشنودى مالك دين و دنياى خود حركت نموده و با رسيدن به قبول و پاداشهاى او رستگار شده و به بالاتر از آرزو و خواستههاى خود مىرسند.
و همينطور بايد در خالص كردن نيت براى قبول دعوت افطارى ديگران همت و تلاش كند. زيرا گاهى انسان مخلص از قبول كردن دعوت مؤمنين و حضور در مجلس او و افطار با او باندازهاى منتفع مىشود كه ديگران با عبادتى بسيار طولانى به اين مقدار سود نمىبرند.
بهمين جهت اولياء با پند گرفتن از عمل آدم و ابليس، در پى خالص كردن عمل بودند نه زياد كردن آن. عبادت چند هزار ساله آن ناپاك رد شد ولى يك توبه خالصانه آدم قبول شده و باعث انتخاب و برگزيدن او شد.
|