[دعا در حال سجده‏]
آنچه گفتيم در مورد دعا در حال نشسته يا ايستاده بود، و ممكن است حالت سجده در بعضى موارد بهتر باشد، چنانچه مخصوصا در بعضى از دعاها وارد شده است. و نيز آمده است: «نزديكترين حالات بنده به خداوند متعال در سجده است، و اين حال برترين حالات و بالاترين مقامات است. و آن مقام فناى در خداست».
در «مصباح الشريعه» آمده است: «كسى كه بخوبى در سجده به خدا نزديك شود، هيچگاه از خدا دور نخواهد شد.» و هدف خداوند از سجده نزديك شدن به او با دل و روح و باطن است. بهمين جهت كسى كه به او نزديك شود از غير او دور خواهد شد. همانگونه كه سجده در ظاهر جز با فراموش نمودن تمام چيزها و چشم فرو بستن از هر چه كه چشم مى‏بيند، تحقق پيدا نمى‏كند، خداوند مى‏خواهد در باطن نيز چنين باشد. بنابراين كسى كه در نماز دلش در هواى چيزى غير از خداست، به همان چيز نزديك بوده و از آنچه خدا مى‏خواهد، دور است.»
ترجمه‏المراقبات ص : 251
در روايات فضايل اين ماه، سفارش پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به طول دادن سجده آمد. و اين مطلب مهمى بوده و نزديكترين شكلهاى بندگى است. بهمين جهت هر ركعتى دو سجده دارد و در غير ركعت يك سجده وارد شده است. امامان ما عليهم السّلام و شيعيان خاص آنان به طولانى نمودن سجده بسيار اهميت داده و در بعضى از سجده‏هاى امام سجاد عليه السّلام ذكرلا اله الا اللّه‏حقا حقا...
را هزار بار از او مى‏شنيدند. سجده امام كاظم عليه السّلام از اول روز تا ظهر طول مى‏كشيد و از «ابن ابى عمير» و «جميل» و «خرّبوذ» سجده‏هايى نظير آن نقل شده است.