[تدبر در قرآن]
خداى متعال مىفرمايد:أ فلا يتدبرون القرآن أم على قلوب أقفالها 47: 24،چرا در قرآن انديشه نمىكنند، يا بر دلهاشان قلفهايى است. كسى كه در قرآن تدبر و انديشه مىكند بايد به اندازه تدبرش معنى كلام و بزرگى آن و عظمت گوينده را فهميده، و در هنگام قرائت با حضور قلب بوده و در آن انديشه نمايد، منظور از كلام را بفهمد و موانع فهم را از بين ببرد، احكام و مواعظ آن را مخصوص خود بداند تا از كلام الهى تأثير پذيرد، تا آنگاه انديشه و درك او بيشتر شده و به عوالم زيبا و مقامات بالايى برسد. رعايت بعضى از امور مذكور لازم بوده و رعايت بعضى از آنها واجب نيست، گرچه خيلى مفيد و سودمند است.
|