|
پنجم، هجرت كبرى:
و چنانچه هجرت صغرى هجرت به تن است از دار الكفر به دار الاسلام، هجرت كبرى هجرت به تن است از مخالطه اهل عصيان و مجالست اهل بغى و طغيان و أبناء روزگار خوّان. [65] چنانكه در حديث مهزم اسدى در صفت شيعيان فرمودهاند كه:و إن لقى جاهلا هجره. [66]
__________________________________________________
و به جاى لفظ «الى أن قال» حضرت فرمودهاند:
فلا يقولنّ صاحب الاثنين لصاحب الواحد لست على شيء حتّى ينتهى إلى العاشر. فلا تسقط من هو دونك فيسقطك من هو فوقك.
و نيز در آخر حديث بعد از لفظ «فتكسره» حضرت مىفرمايد:
فإنّ من كسر مؤمنا فعليه جبره.
65 - در «بحار الانوار» ج 15، ص 177 قسمت اخلاق از كتاب (غارات) خطبهاى از امير المؤمنين عليه السّلام نقل مىكند... تا آنكه مىفرمايد:
و يقول الرّجل هاجرت و لم يهاجر. انّما المهاجرون الّذين يهجرون السّيّئات و لم يأتوا بها، و يقول الرّجل جاهدت و لم يجاهد. إنّما الجهاد اجتناب المحارم و مجاهدة العدوّ، و قد يقاتل أقوام فيحبّون القتال لا يريدون إلا الذكر و الأجر...
[66] - اين حديث را در ج 2 «اصول كافى» ص 238 آورده است با اسناد متصل خود از مهزم الاسدىقال: قال أبو عبد الله عليه السّلام:يا مهزم شيعتنا من لا يعدو صوته سمعه، و لا شحناؤه بدنه و لا يمتدح بنا معلنا، و لا يجالس لنا عائبا، و لا يخاصم لنا قاليا، إن لقى مؤمنا أكرمه و إن لقى جاهلا هجره.
تحفةالملوكفىالسيروالسلوك ص : 97
و به دل از مودّت و ميل ايشان چنانكه سيّد اولياء عليه السّلام مىفرمايد كه:و الجهاد على أربع شعب
و يكى از شعب را شنئان الفاسقين شمردهاند. [67] و به هر دو، از عادات و رسوم، چه عادات و رسوم از مهمّات بلاد كفر است. چنانكه در جامع كلينى در روايت سكونى از حضرت صادق عليه السّلام از حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مرويست كهأركان الكفر أربعة: الرّغبة و الرّهبة و السّخط و الغضب [68]
و تفسير «رهبت» به رهبت از ناس شده در مخالطت عادت و نواميس ايشان.
و پس از اين هجرت، پيوستن به رسول و قصد اطاعت او در جميع امور و در خدمت او مجادله با جنود شيطان به مغلوب ساختن ايشان.
__________________________________________________
[67] - اين روايت را در ج 2 «اصول كافى» ص 50 آورده است با اسناد متصل خود از جابر از حضرت ابى جعفر از حضرت امير المؤمنين عليهما السّلام:
سئل أمير المؤمنين عليه السّلام عن الإيمان فقال:إنّ الله عزّ و جلّ جعل الإيمان على أربع دعائم: على الصّبر و اليقين و العدل و الجهاد.
آنگاه يك يك از آنها را مفصلا شرح مىدهند تا مىرسند به جهاد و مىفرمايند:
و الجهاد على اربع شعب: على الامر بالمعروف و النّهى عن المنكر و الصّدق فى المواطن و شنئان الفاسقين.
آنگاه يك يك از اين چهار شعبه را بيان مىكند و راجع به شنئان الفاسقين مىفرمايد: و من شنأ الفاسقين غضب للّه و من غضب للّه غضب الله له سپس مىفرمايد:
فذلك الإيمان و دعائمه و شعبه.
[68] - اين روايت در ج 2 «اصول كافى» ص 289 وارد شده است.
تحفةالملوكفىالسيروالسلوك ص : 98
|