نكوهش فتنه گرى در عرصه‏هاى سياست‏

. «فَاحْذَرِ الشُّبْهَةَ وَ اْشْتمالَها عَلى لُبْسَتِها. فَانَّ الْفِتْنَهَ طالَما اغْدَفَتْ جَلابيبَها وَ اغْشَتِ الْابْصارَ ظُلْمَتُها» «1»از شبهه- كه مشتمل بر حق پوشى است- بر حذر باش، زيرا ديرى است كه فتنه پرده‏هاى سياهش را فروهشته و سياهى‏اش چشم‏ها را فرا گرفته است.
نكته‏ها و پيام‏ها
1- فتنه، وارونه سازى كارها و تفرقه و جدايى ميان قبيله‏ها و گروه‏ها و ايجاد آشوب و نابسامانى است بگونه‏اى كه حق باباطل به هم‏آميزد و به آسانى متمايز نگردد.
2- فتنه گران براى ايجاد فتنه در جامعه، روش هايى دارند كه از جمله‏ آن‏ها است:
الف- بدعت و نوآورى‏هاى دينى و مفاهيم جديد با بار مذهبى و به بهانه نو انديشى و نوگرايى.ب- ايجاد شبهه در مسائل مهمّ: شُبهه يعنى مشابه سازى و شبيه كردن چيزى به چيزى. شبهه اندازى از دير باز جامعه را به بن بست رسانده است چرا كه حق را به صورت باطل مى‏نماياند و روز روشن را شب ظلمانى جلوه مى‏دهد. آشوب طلبان كهنه كار و شيطان مشرب، در شبهه گرى از آيات مقدس قرآن نيز سود مى‏جويند و از آيات متشابه كمك مى‏گيرند. از اين روى هيچ مقوله‏اى در حق پوشى و فريفتن افراد به پاى شبهه نمى‏رسد و هيچ اهرمى در فرهنگ فتنه‏گران قوى‏تر از آن يافت نمى‏شود. بدين جهت است كه بايد مسلمانان بيشتر بكوشند تا حق، لباس باطل و باطل، جامه حق بر تن نكند.
3- فتنه جويان در ايجاد شبهه و مشتبه كردن امور، بسيار فن آورند و با روش‏هاى نو پديد و متنوعّ، افكار عمومى را از مسير مستقيم سياست و ديانت منحرف كرده، به سوى سراب خوش باورى فرا مى‏خوانند، مطلق گويى، توجيه پذيرى گفتار و تكيه بر عوام و افراد سطحى و قشرى از جمله نشانه‏هاى روشن و خصيصه‏هاى بارز فتنه گران است. آن‏ها راه مستقيم را با شيوه‏هاى نوين خود چنان غبار آلود مى‏نمايانند كه سواران و پيادگان هنگام راه رفتن نه راه را به روشنى مى‏بينند و نه همراهان خود را، در چنين موقعيتّى بايد در انتظار نشست تا گرد و غبار بنشيند و سوارگان و پيادگان بازشناسى شوند و بزرگراه، نيز معلوم گردد.