نكوهش فتنه گرى در عرصههاى سياست
. «فَاحْذَرِ الشُّبْهَةَ وَ اْشْتمالَها عَلى لُبْسَتِها. فَانَّ الْفِتْنَهَ طالَما اغْدَفَتْ جَلابيبَها وَ اغْشَتِ الْابْصارَ ظُلْمَتُها» «1»از شبهه- كه مشتمل بر حق پوشى است- بر حذر باش، زيرا ديرى است كه فتنه پردههاى سياهش را فروهشته و سياهىاش چشمها را فرا گرفته است.
نكتهها و پيامها
1- فتنه، وارونه سازى كارها و تفرقه و جدايى ميان قبيلهها و گروهها و ايجاد آشوب و نابسامانى است بگونهاى كه حق باباطل به همآميزد و به آسانى متمايز نگردد.
2- فتنه گران براى ايجاد فتنه در جامعه، روش هايى دارند كه از جمله آنها است:
الف- بدعت و نوآورىهاى دينى و مفاهيم جديد با بار مذهبى و به بهانه نو انديشى و نوگرايى.ب- ايجاد شبهه در مسائل مهمّ: شُبهه يعنى مشابه سازى و شبيه كردن چيزى به چيزى. شبهه اندازى از دير باز جامعه را به بن بست رسانده است چرا كه حق را به صورت باطل مىنماياند و روز روشن را شب ظلمانى جلوه مىدهد. آشوب طلبان كهنه كار و شيطان مشرب، در شبهه گرى از آيات مقدس قرآن نيز سود مىجويند و از آيات متشابه كمك مىگيرند. از اين روى هيچ مقولهاى در حق پوشى و فريفتن افراد به پاى شبهه نمىرسد و هيچ اهرمى در فرهنگ فتنهگران قوىتر از آن يافت نمىشود. بدين جهت است كه بايد مسلمانان بيشتر بكوشند تا حق، لباس باطل و باطل، جامه حق بر تن نكند.
3- فتنه جويان در ايجاد شبهه و مشتبه كردن امور، بسيار فن آورند و با روشهاى نو پديد و متنوعّ، افكار عمومى را از مسير مستقيم سياست و ديانت منحرف كرده، به سوى سراب خوش باورى فرا مىخوانند، مطلق گويى، توجيه پذيرى گفتار و تكيه بر عوام و افراد سطحى و قشرى از جمله نشانههاى روشن و خصيصههاى بارز فتنه گران است. آنها راه مستقيم را با شيوههاى نوين خود چنان غبار آلود مىنمايانند كه سواران و پيادگان هنگام راه رفتن نه راه را به روشنى مىبينند و نه همراهان خود را، در چنين موقعيتّى بايد در انتظار نشست تا گرد و غبار بنشيند و سوارگان و پيادگان بازشناسى شوند و بزرگراه، نيز معلوم گردد.
|