عفو و گذشت‏

. «الْعَفْوُ تاجُ الْمَكارِمِ «2» ... الْعَفُو يُفْسِدُ مِنَ اللَّئيمِ بِقَدْرِ اصْلاحِهِ مِنَ الْكَريمِ» «3»گذشت، زينت بزرگوارى‏ها است .... عفو و گذشت همان اندازه كه بزرگوار را اصلاح مى‏كند، فرومايه را تباه مى‏سازد.
نكته‏ها و پيام‏ها
1- در صحنه زندگى اجتماعى بشر، كمتر كسى را مى‏توان يافت كه از عيب پاك بوده و از لغزش مصون باشد. اگر هر كس بخواهد آزار و اذيّت و لغزش ديگرى را تلافى كند و از او انتقام بگيرد، صحنه زندگى بشر را، جهنم سوزانى از خشم، كينه و نفرت فرا خواهد گرفت.
2- عفو و گذشت يكى از مكارم والا بلكه به فرموده امام على عليه السلام، تاجى زينت بخش بر سر همه خوبى‏هاست. البته هميشه عفو، ارزش محسوب نمى‏شود، بلكه داراى ملاك و معيار است كه از كلام حضرت على عليه السلام اينگونه استفاده مى‏شود:الف- اگر عفو و اغماض، موجب پشيمانى و اصلاح مجرم شود، پسنديده است.ب- اگر عفو و اغماض، بر جسارت و جرأت خطاكار در تكرار عمل ناپسندش بيفزايد و او را گستاخ‏تر كند، ناپسند است.