عفو و گذشت
. «الْعَفْوُ تاجُ الْمَكارِمِ «2» ... الْعَفُو يُفْسِدُ مِنَ اللَّئيمِ بِقَدْرِ اصْلاحِهِ مِنَ الْكَريمِ» «3»گذشت، زينت بزرگوارىها است .... عفو و گذشت همان اندازه كه بزرگوار را اصلاح مىكند، فرومايه را تباه مىسازد.
نكتهها و پيامها
1- در صحنه زندگى اجتماعى بشر، كمتر كسى را مىتوان يافت كه از عيب پاك بوده و از لغزش مصون باشد. اگر هر كس بخواهد آزار و اذيّت و لغزش ديگرى را تلافى كند و از او انتقام بگيرد، صحنه زندگى بشر را، جهنم سوزانى از خشم، كينه و نفرت فرا خواهد گرفت.
2- عفو و گذشت يكى از مكارم والا بلكه به فرموده امام على عليه السلام، تاجى زينت بخش بر سر همه خوبىهاست. البته هميشه عفو، ارزش محسوب نمىشود، بلكه داراى ملاك و معيار است كه از كلام حضرت على عليه السلام اينگونه استفاده مىشود:الف- اگر عفو و اغماض، موجب پشيمانى و اصلاح مجرم شود، پسنديده است.ب- اگر عفو و اغماض، بر جسارت و جرأت خطاكار در تكرار عمل ناپسندش بيفزايد و او را گستاختر كند، ناپسند است.
|