توبه‏

. «التَّوْبَةُ نَدَمٌ بِالْقَلْبِ وَ اسْتِغْفارٌ بِاللِّسانِ وَ تَرْكٌ بِالْجَوارِحِ وَ اضْمارُ انْ لا يَعُودَ» «2»توبه (عبارت از) پشيمانى قلبى، آمرزش خواهى زبانى، ترك عملى گناه با اندام بدن و تصميم بر عدم بازگشت (به گناه) است.
نكته‏ها و پيام‏ها
1- توبه به معناى بازگشتن و يك نوع انقلاب و قيام درونى عليه خويش و پالايش نفس از گناه و تخلق به اخلاق الهى است.
2- توبه كار واقعى كسى است كه وقتى توبه كرد:الف- روح و قلبش از كار ناشايستى كه كرده است، پشيمان باشد تا با اين تحول و انقلاب درونى (: توبه) زنگارى كه بر اثر ارتكاب گناهان بر روح لطيف او نشسته محو گردد. قرآن كريم، گناهكاران را توصيه به توبه حقيقى و خالص مى‏نمايد: «تُوبُو الَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً» «1».ب- با زبان خود از نافرمانى‏هايى كه از دستورات الهى كرده است، عذرخواهى و استغفار نمايد.ج- مسير زندگى خود را عملًا تغيير دهد و از گناهان گذشته دست بردارد و در صورتى كه واجبى از او قضا شده است تدارك نمايد و اگر تعرضى به حق‏الناس نموده، آن را ادا و جبران كند.د- بر ترك گناهان مصمم باشد.
3- آثار ارزنده توبه در زندگى انسان فراوان است. برخى از آنها عبارتند از: آمرزش گناهان، برخوردارى از مواهب الهى و زندگى شيرين، تبديل لغزش‏ها به حسنات و ....