|
نكوهش فقر
. «يا بُنَىَّ انّى اخافُ عَلَيْكَ الْفَقْرَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنْهُ فَانَّ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ لِلدّينِ مَدْهَشَةٌ لِلْعَقْلِ داعِيَةٌ لِلْمَقْتِ» «1»فرزندم! براى تو از فقر مىترسم، پس از (شرّ) آن به خدا پناه ببر، چون فقر نقصان دين، سرگردانى عقل و دشمنى را به دنبال دارد.
نكتهها و پيامها
1- اسلام فقر و نادارى را مذمّت كرده و آن را نمىپسندد. چنانكه حضرت على عليه السلام در سخنى ديگر مىفرمايد: «الْفَقْرُ الْمَوْتُ الْاكْبَرُ» «1»
2- در انسان فقير زمينه برخى از گناهان فراهمتر است.
با گرسنگى، قُوّت پرهيز نمانَد
افلاس، عنان از كف تقوا بستاند «2»
3- انسانى كه از نظر مادّى تأمين نيست، خاطرش پريشان و عقل و روحش سرگردان است و نمىتواند با آسودگى خاطر، تفكّر و عبادت نمايد.
4- فقر موجب دشمنى مىشود؛ دشمنى فقير با ساير مردم بويژه ثروتمندان، بيشتر ناشى از حسد و طمعى است كه به مال آنان دارد و يا احساس مىكند كه ثروتمندان حقى از او را پايمال كردهاند.
|