ايمان كامل
. «الْأيمانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ اقْرارٌ بِاللِّسانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكانِ.» «2»ايمان، شناخت با قلب (عقل)، اقرار به زبان و عمل با اعضاء و جوارح است.
نكتهها و پيامها
1- اقرار زبانى كافى نيست؛ كسى كه با زبان به خدا اقرار كند و در عمل نيز بدان پايبند باشد ولى اعتقاد قلبى بدانچه گفته يا انجام داده است نداشته باشد، مؤمن كامل به حساب نمىآيد.
2- اقرار زبانى هم لازم است، يعنى اگر كسى اعتقاد قلبى به خداوند دارد ولى با زبان اقرار نمىكند، مؤمن نيست، چنان كه بسيارى از مشركين مكه چنين بودند. خداوند مىفرمايد: «وَ جَحَدُوا بِها وَاسْتَيْقَنَتْها انْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوّاً.» «1»و آن را از روى ظلم و سركشى انكار كردند، در حالى كه در دل به آن يقين داشتند!چنان كه درباره «كعب بن اسيد» از يهوديان بنى قريظه نقل شده است، هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله خواست او را بكشد، گفت: «اگر يهود به من عيب نمىگرفت كه هنگام مرگ ترسيدهام، بى شك به تو ايمان مىآوردم و رسالتت را تصديق مىكردم ولى من بر دين يهود خواهم بود و بر اين دين زندگى مىكنم و مىميرم. «2»»
3- كسى كه به وظايف و دستورات دين خود عمل نمىكند، گرچه با زبان اقرار كند و در قلب، اعتقاد داشته باشد، مؤمن حقيقى نخواهد بود.چنان كه خداوند مىفرمايد: «انَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذينَ اذا ذُكِرَ اللَّهُ وَ جِلَتْ قُلُوبُهُمْ ... الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلوةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ أُولئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً ...» «3»مؤمنان، كسانى هستند كه هر گاه نام خدا برده شود، دلهاشان ترسان مىگردد ... آنها كه نماز را بر پا مىدارند؛ و از آنچه به آنها روزى دادهايم، انفاق مىكنند. (آرى) مؤمنان حقيقى آنها هستند.
|