ايمان كامل‏

. «الْأيمانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ اقْرارٌ بِاللِّسانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكانِ.» «2»ايمان، شناخت با قلب (عقل)، اقرار به زبان و عمل با اعضاء و جوارح است.
نكته‏ها و پيام‏ها
1- اقرار زبانى كافى نيست؛ كسى كه با زبان به خدا اقرار كند و در عمل نيز بدان پايبند باشد ولى اعتقاد قلبى بدانچه گفته يا انجام داده است نداشته باشد، مؤمن كامل به حساب نمى‏آيد.
2- اقرار زبانى هم لازم است، يعنى اگر كسى اعتقاد قلبى به خداوند دارد ولى با زبان اقرار نمى‏كند، مؤمن نيست، چنان كه بسيارى از مشركين‏ مكه چنين بودند. خداوند مى‏فرمايد: «وَ جَحَدُوا بِها وَاسْتَيْقَنَتْها انْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوّاً.» «1»و آن را از روى ظلم و سركشى انكار كردند، در حالى كه در دل به آن يقين داشتند!چنان كه درباره «كعب بن اسيد» از يهوديان بنى قريظه نقل شده است، هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله خواست او را بكشد، گفت: «اگر يهود به من عيب نمى‏گرفت كه هنگام مرگ ترسيده‏ام، بى شك به تو ايمان مى‏آوردم و رسالتت را تصديق مى‏كردم ولى من بر دين يهود خواهم بود و بر اين دين زندگى مى‏كنم و مى‏ميرم. «2»»
3- كسى كه به وظايف و دستورات دين خود عمل نمى‏كند، گرچه با زبان اقرار كند و در قلب، اعتقاد داشته باشد، مؤمن حقيقى نخواهد بود.چنان كه خداوند مى‏فرمايد: «انَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذينَ اذا ذُكِرَ اللَّهُ وَ جِلَتْ قُلُوبُهُمْ ... الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلوةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ أُولئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً ...» «3»مؤمنان، كسانى هستند كه هر گاه نام خدا برده شود، دل‏هاشان ترسان مى‏گردد ... آن‏ها كه نماز را بر پا مى‏دارند؛ و از آنچه به آن‏ها روزى داده‏ايم، انفاق مى‏كنند. (آرى) مؤمنان حقيقى آن‏ها هستند.