شهادت‏طلبى‏

. «الرَّائِحُ الَى اللَّهِ كَالظَّمانِ يَرِدُ الْماءَ» «1»آن كه [با سرعت و نشاط و جهاد خود] به سوى خدا برود همچون تشنه كامى است كه به سوى آب مى‏شتابد.
نكته‏ها و پيام‏ها
1- شهادت‏طلبى در فرهنگ اهل بيت عليهم السلام و خاندان على عليه السلام جايگاه بلندى دارد. تمثيلات و تشبيهاتى كه در خطبه‏ها، نيايشها و سخنان آنان به كار رفته نشان روشنى از آن است. امامان معصوم عليهم السلام نه تنها در ميدان جنگ و هنگام نبرد بلكه در زمان صلح و در سراسر حيات خود شهادت خود را از خداوند مى‏طلبيدند و چه بسا سر آغاز نيايش و پايان بخش نامه‏ها و گفتارشان بود. چنانكه حضرت على عليه السلام در پايان عهد نامه مالك اشتر نوشت: «... وَ انْ يَخْتِمَ لى‏ وَ لَكَ بِالسَّعادَةِ وَ الشَّهادَةِ وَ انَّا الَيْهِ راجِعُونَ» «2» و از خدا مى‏خواهم كه كار من و تو را به سعادت و شهادت به پايان ببرد و همه ما به حق به سوى او بر مى‏گرديم.
2- اين كلام مولا عليه السلام نشان مى‏دهد كه آنان و مؤمنان راستين پيوسته در اشتياق شهادت هستند و شهادت را براى خود مايه حيات مى‏دانند، بسان تشنگانى كه به سوى آب پر مى‏كشند. شهادت‏طلبى براى مردان خدا رازى نهان، محركى نيرومند و سر آغازى است براى حيات نوين كه سدّ يأس و نااميدى را مى‏شكند و به جسم انسان‏هاى وارسته روح تازه مى‏دمد.

3- شهادت‏طلبى بر پايه تفكر مكتبى و بينش كامل و اعمال شايسته استوار است. داشتن عقيده مذهبى، انجام كارهاى شايسته و پرهيز از اعمال ناشايست همراه با معرفت فراگير و بينش درونى، انسان را به خدا نزديك‏تر مى‏كند و پشتوانه معنوى و نيرومندى براى شهادت او مى‏گردد و بدون دستيابى به اصول سه گانه ياد شده، نمى‏توان به مقام رفيع شهادت و مرگ سرخ دست يافت.
4- شهادت طلب بودن به معناى دست يافتن به فوز عظيم شهادت و شهيد گشتن نيست بلكه بدين معناست كه انسان، هستى خود را امانتى از جانب خدا تلقّى كند و او را مالك مطلق و خود را مملوك او بداند. از هستى خويش دست بشويد و رضايت خدا را بجويد.همچنين شهادت طلب بودن، هرگز به معناى نفى تفكر در اصول و فنون جنگ و پيكار و ناديده گرفتن مطالعه بنيادين در راه‏هاى كسب فتح و پيروزى نيست؛ يعنى يك رزمنده و سلحشور مؤمن نبايد تنها به شهادت‏ بينديشد بلكه بايد در مورد فتح و ظفر نيز تدبر كند و به ضرورت‏هاى نظامى و تسليحاتى اهميت فراوان دهد و همچنين براى حفظ جان خود بكوشد تا سرانجام به «احدىَ الحُسنَيين» يعنى يا «فتح» يا «شهادت» برسد.