شيعه واقعى‏
محمد بن ابى عمير از پرورش يافتگان مكتب اهل بيت عليهم السلام و از روات مورد وثوق و اعتماد است. او مدتى به شغل بزازى اشتغال داشت و داراى تمكن مالى بود، ولى بر اثر پيش‏آمدهايى اموالش از دست رفت و به فقر و بى چيزى مبتلا گرديد. از مردى ده هزار درهم طلب داشت. مديون براى آن كه بدهى خود را بپردازد خانه مسكونى خويش را فروخت و با پول آن روانه خانه ابن ابى عمير شد. در را كوبيد، ابن ابى عمير از منزل بيرون آمد. مديون، پول‏ها را تسليم وى نمود و گفت اين مبلغى است كه از شما به ذمه من است. پرسيد اين پول را چگونه به دست آوردى؟ آيا از كسى ارث برده‏اى؟ گفت نه، آيا شخصى به تو بخشيده است؟جواب داد نه، آيا متاعى داشتى كه فروخته‏اى؟ باز هم پاسخ نفى داد و گفت: خانه مسكونى‏ام را براى اداء دين خود فروخته‏ام و پولش را براى شما آورده‏ام. ابن ابى عمير گفت: ذريح محاربى از امام صادق (ع) حديث كرده كه فرموده است: مرد مديون به جهت اداء دين، از منزل مسكونيش رانده نمى‏شود. سپس گفت به خدا قسم با آن كه هم اكنون آن قدر در مضيقه مالى هستم كه حتى به يك درهم احتياج دارم، اما اين پول را نمى‏گيرم.