بنگر چه پيش فرستادهاى
چند روز قبل از فوت مرحوم آيت اللَّه بروجردى عدهاى خدمت ايشان مىرسند و آقا را خيلى ناراحت مىبينند.آقا در چنين حالتى مىگويد: خلاصه عمر ما گذشت و ما رفتيم و نتوانستيم چيزى براى خود از پيش بفرستيم و عمل با ارزشى انجام دهيم!شخصى به عادتى كه هميشه در مقابل صاحبان قدرت تملق و چاپلوسى مىكنند، خيال كرد اينجا هم جاى تملق و چاپلوسى است. گفت: آقا شما ديگر چرا؟ ما بيچارهها بايد اين حرفها را بزنيم.بحمداللَّه شما اين همه آثار خير از خود باقى گذاشتهايد، اين همه شاگرد تربيت كردهايد، اين همه كتبى كه به يادگار نهادهايد، مسجدى با اين عظمت ساختهايد، مدرسهها كجا و كجا بنا كردهايد ....وقتى سخنش تمام شد مرحوم بروجردى حديثى را بر زبان آورد. ايشان فرمودند: «خلَّص العمل، فانّ النّاقد بصيرٌ بصير؛ عمل را بايد خالص انجام داد، نقاد آگاهِ آگاهى آنجا هست.» تو خيال كردى اينها كه در منطق مردم به اين شكل است حتما در پيشگاه الهى هم همينطور است كه تو قضاوت مىكنى؟ ان اللَّه خبير بما تعملون.اين تعبير پيش فرستادن از خود قرآن است. تمام اعمال انسان، به تعبيرى «پيش فرستاده»؛ يعنى جايى كه انسان خودش در آينده خواهد رفت و قبل از اينكه خودش برود كالاهايى مىفرستد و بعد خودش مىرود و به آنجا ملحق مىشود. «وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ. (بقره: 110)؛ و آنچه از اطاعت و اعمال نيك براى خود پيش مىفرستيد را، نزد خدا خواهيد يافت.»اى انسانها! در پيش فرستادههاى خودتان كمال دقت و مراقبت را داشته باشيد. نظر كنيد، وقتى چيزى را مىخواهيد به جايى بفرستيد اوّل وارسى مىكنيد، بازرسى و دقت مىكنيد و بعد مىفرستيد ...!
|