اظهار عجز از شكر نعمت
در كافى ... (آمده) است: على بن الحسين (ع) هر وقت آيه «وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها» (ابراهيم: 14) را مىخواند، مىگفت: منزه است آن كس كه به احدى معرفت نعمتهايش را نداده، و تنها معرفت اين معنا را داده كه از معرفت آنها عاجز هستند، همچنان كه معرفت درك آنها را هم در كسى نگذاشته، تنها معرفت اين معنا را داده كه نمىتوانند همه نعمتهاى الهى را درك كنند، و خود خداى تعالى هم از عارفين، به اين مقدار قناعت و بلكه سپاسگزارى كرده كه به عجز از معرفتِ شكرش اعتراف كنند، پس معرفت عجز و تقصير را شكر ايشان دانسته، همچنان كه اعتراف عالمان به عجز از علم را، علم دانسته است. «1»
|