محبّ واقعى‏
شيخ صدوق در امالى، از مفضل نقل مى‏كند كه گفت: «از امام صادق (ع) شنيدم كه فرمود: از جمله سخنان خداوند با موسى (ع) اين بود كه خطاب به او فرمود: اى پسر عمران! دروغگوست كسى كه بگويد: مرا دوست دارد ولى چون شب فرا رسد، در خواب باشد. آيا محب، مايل نيست كه با محبوبش خلوت كند؟! اى پسر عمران! من دوستانم را مى‏شناسم وقتى كه شب فرا رسد، ديده آنان، از قلبشان متحول شود و عقوبتم برابر چشمانشان مجسم گردد. از روى مشاهده مرا خطاب نمايند. و از روى حضور با من تكلّم كنند. اى پسر عمران! از قلبت مرا خشوع ده و از بدنت خضوع و از چشمت، در ظلمات شب، اشك! مرا بخوان كه قريب و مجيبم خواهى يافت. «2»