حق مسلمان بر مسلمان‏
معلى بن خنيس از امام صادق (ع) پرسيد: حق مسلمان بر مسلمان چيست؟ حضرت فرمودند:هفت حقِ واجب است، و اگر چيزى از آن را تباه كند، از ولايت و اطاعت خدا بيرون مى‏رود، و براى خدا در او بهره‏اى نيست، گفتم: فدايت شوم اين حقوق چيست؟ فرمود: اى معلى، من بر تو نگرانم مى‏ترسم اين حقوق را پاس نداشته ضايع سازى، و بدانى و عمل نكنى. مى‏گويد:گفتم: (هيچ نيرويى نيست جز به عنايت خداوند) فرمود:ساده‏ترين آنها آن است كه دوست بدارى براى او آنچه را براى خود دوست دارى، و هر چه را بر خود نمى‏پسندى بر او نپسندى.
حق دوم اين است كه از خشمگين ساختن او بپرهيزى و به دنبال خرسندى او باشى و امرش را اطاعت كنى.
حق سوم اين است كه او را با جان و مال و زبان و دست و پايت يارى كنى.
حق چهارم آن است كه چشم او و راهنماى او، و آيينه او باشى (عيوبش را براى خودش منعكس كنى).
حق پنجم آن است كه تو سير نباشى و او گرسنه، و توسيراب نباشى و او تشنه، و پوشيده باشى و او برهنه.
حق ششم اين است كه اگر خدمتگزارى دارى و برادرت ندارد، واجب است خدمتگزارت را بفرستى تا لباسش را بشويد، و غذايش را فراهم كند، و بستر او رابگستراند.
و حق هفتم اين است كه سوگند او را باور كرده، و دعوت او را پذيرفته، و در حال مريضى عيادتش كنى و در تشييع جنازه‏اش حاضر باشى، و هرگاه دانستى كه نيازى دارد خود به رفع آن اقدام كنى، بدون اينكه صبر كنى تا او از تو بخواهد، در رفع نيازش بكوشى و هنگامى كه چنين كردى دوستى خود را به او و دوستى او را به خود متصل ساخته‏اى. «1»