سيرى ناپذيرى اهل دنيا
حضرت على (ع) مىفرمايد:
دنيا زده سير نمىشود، بلكه هر اندازه كه انسان از دنيا بهرهمند باشد، معادل آن يا بيش از آن، درهاى حرص و ولع بر روى او باز مىشود: «ولم يصب صاحبها منها شيئا الا فتحت له حرصا عليها ولهجا بها».اگر گرسنه غذاى لذيذى مصرف كند، ديگر ميل يا احتياج به غذا ندارد، ولى اگر چيزى كه گرسنگى و تشنگى مىآورد بخورد يا بنوشد، هرگز سير يا سيراب نمىشود و «هل من مزيد» مىگويد. اگر ما آنچه را در حداكثر عمر خود، مثلا صد سال، نياز داريم فراهم كنيم، باز مىبينيم سير نيستيم. از اين جا معلوم مىشود آنچه را كه فراهم كردهايم غذاى لذيذى براى ما نيست؛ چون اگر غذاى لذيذى بود، ما سير مىشديم، بلكه مانند آب شورى است كه بر عطش ما مىافزايد.
|