انابه
«انابه» يا از «ناب ينوب» به معناى نوبت گرفتن و يا از «ناب ينيب» به معناى انقطاع، است.بنابراين، «منيب» كسى است كه مكرراً نوبت بگيرد تا ببيند در رحمت ويژه الهى چه هنگام باز مىشود تا او وارد گردد؛ يا منيب، كسى است كه از غير خدا منقطع و به خدا مرتبط باشد و قرآن كريم از انابه به عظمت ياد مىكند: «انيبُوا الى ربِّكم».و خداوند منيب را دوست دارد و مىفرمايد منيب، از تذكره الهى متذكر مىشود:وَ ما يَتَذَكَّرُ الّا مَنْ يُنيبُ.و سرانجام دلهاى منيب و پرهيزكار را به بهشت مژده مىدهد:وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ هذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ مَنْ خَشِيَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ. (ق: 31- 34)
|