انابه‏
«انابه» يا از «ناب ينوب» به معناى نوبت گرفتن و يا از «ناب ينيب» به معناى انقطاع، است.بنابراين، «منيب» كسى است كه مكرراً نوبت بگيرد تا ببيند در رحمت ويژه الهى چه هنگام باز مى‏شود تا او وارد گردد؛ يا منيب، كسى است كه از غير خدا منقطع و به خدا مرتبط باشد و قرآن كريم از انابه به عظمت ياد مى‏كند: «انيبُوا الى ربِّكم».و خداوند منيب را دوست دارد و مى‏فرمايد منيب، از تذكره الهى متذكر مى‏شود:وَ ما يَتَذَكَّرُ الّا مَنْ يُنيبُ.و سرانجام دل‏هاى منيب و پرهيزكار را به بهشت مژده مى‏دهد:وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ هذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ مَنْ خَشِيَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ. (ق: 31- 34)