آيت‏اللّه العظمى سيد ابوالحسن اصفهانى‏
او داراى صفات كريمه و همت بلند بود و در كياست و درايت و مديريت، گوى سبقت را از ديگر همرديفان خود برده بود، او بيان رسا و طبع روان داشت، به حدى كه مجلس درس ايشان از پرجمعيت‏ترين درسهاى حوزه نجف بود و با توجه به سهولت بيانات و شيوه تدريس همگان مى‏توانستند نسبت به فهم خويش از آن بهره‏مند گردند.او صاحب روح بزرگ پايدارى و استقامت در راه خدا بود. معروف است كه فرزند رشيدش حجة الاسلام و المسلمين سيد حسن اصفهانى در بين نماز مغرب و عشاء، به دست يك فرد ديوانه و تعليم ديده به قتل رسيد و اين پدر هفتاد ساله خم به ابرو هم نياورد و حتى از قاتل فرزند خود نيز گذشت، و اين نمونه و ضرب المثل پايدارى و صبر در بين اقران بود. «2»