فضايل اخلاقى آيت‏اللّه نائينى‏
آيت‏اللّه نائينى، توجه خاصى به تربيت نفس و تهذيب و آراستن آن به انواع فضايل اخلاقى داشت. نماز شب ايشان هيچ گاه ترك نمى‏شد، نه در حضر، و نه در سفر. هر كسى كه چند روزى ملازم ايشان مى‏گشت، حالات عرفانى و تعبدهاى خاص آن مرحوم را مشاهده مى‏نمود، ايشان را در درجه اعلى از وارستگى و تقوى و صلاح و ارشاد و اخلاص مى‏ديد، گويا همه چيز در آن وجود جمع گشته بود: علم و فضل و شايستگى و آراستگى به كمال و رشد و فضايل اخلاقى و معنوى.در طول ساليان خدمتگزارى به جهان علم و مقام روحانيت، فردى از ايشان يك كلمه ناشايست نشنيده بود. او فردى نبود كه حق كسى را ضايع كند يا بى‏توجه به حقوق ديگران باشد. هرگز اوقات گرانبهايش را بيهوده صرف نمى‏نمود، او يا مشغول مباحثه مسائل علمى بود، و يا با شرح صدر و گشاده رويى در ميان مردم به گفت و شنود و رسيدگى به نيازها و مشكلات آنان اشتغال داشت، هميشه در مصرف، اقتصاد را رعايت مى‏نمود و در صرف بيت المال مسلمانان، روش زهد و تقوى و صرفه جويى را داشت تا آنجا كه مقدور بود، از سهم مبارك امام (ع) و ساير حقوق شرعيه استفاده خصوصى نكرده و هزينه زندگى شخصى را از درآمدهاى خويش تامين مى‏نمود. او نمونه بارزى از تقوى وصلاح و رستگارى بود، همان‏گونه كه نمونه بارزى از بلندانديشى در علم اصول و فقه به شمار مى‏آمد. «1»