فضايل اخلاقى آيتاللّه نائينى
آيتاللّه نائينى، توجه خاصى به تربيت نفس و تهذيب و آراستن آن به انواع فضايل اخلاقى داشت. نماز شب ايشان هيچ گاه ترك نمىشد، نه در حضر، و نه در سفر. هر كسى كه چند روزى ملازم ايشان مىگشت، حالات عرفانى و تعبدهاى خاص آن مرحوم را مشاهده مىنمود، ايشان را در درجه اعلى از وارستگى و تقوى و صلاح و ارشاد و اخلاص مىديد، گويا همه چيز در آن وجود جمع گشته بود: علم و فضل و شايستگى و آراستگى به كمال و رشد و فضايل اخلاقى و معنوى.در طول ساليان خدمتگزارى به جهان علم و مقام روحانيت، فردى از ايشان يك كلمه ناشايست نشنيده بود. او فردى نبود كه حق كسى را ضايع كند يا بىتوجه به حقوق ديگران باشد. هرگز اوقات گرانبهايش را بيهوده صرف نمىنمود، او يا مشغول مباحثه مسائل علمى بود، و يا با شرح صدر و گشاده رويى در ميان مردم به گفت و شنود و رسيدگى به نيازها و مشكلات آنان اشتغال داشت، هميشه در مصرف، اقتصاد را رعايت مىنمود و در صرف بيت المال مسلمانان، روش زهد و تقوى و صرفه جويى را داشت تا آنجا كه مقدور بود، از سهم مبارك امام (ع) و ساير حقوق شرعيه استفاده خصوصى نكرده و هزينه زندگى شخصى را از درآمدهاى خويش تامين مىنمود. او نمونه بارزى از تقوى وصلاح و رستگارى بود، همانگونه كه نمونه بارزى از بلندانديشى در علم اصول و فقه به شمار مىآمد. «1»
|