خيانت به «خود»

از طرف ديگر، همان طور که غش و خيانت در اموال و حقوق و اعراض ديگران نارواست، قبل از هر چيزي، غش در امانت، محبت و صداقت، نسبت به «خود» انسان هم نارواست. همان گونه که انسان، [335] موظف است با ديگران خيانت نکند، موظف است که با خود نيز خيانت نکند؛ بلکه اين وظيفه نسبت به خود قبل از آن وظيفه است. اگر کسي شهوت و غضب را به جاي عقل عملي، و وهم و خيال را به جاي عقل نظري، نشانده باشد، غاصب است و به خود خيانت کرده است. اين غش در معرفت است و اگر کسي در معرفت، خائن باشد، در عمل هم مبتلا به خيانت خواهد شد و رعايت حقوق «خود» رانخواهد کرد. از اين رو دستورهاي اخلاقي، در اين زمينه فراوان است که به جان خود خيانت نکنيد.