حقوق مادرى‏
اسلام حقوق مادر را بيش از حقوق پدر دانسته است. اگرچه بايد به پدر و مادر- هر دو- احترام نهاد، ولى بر حق مادر تأكيد بيشترى شده و براى او منزلت بالاترى در نظر گرفته شده است. قرآن كريم براى ترغيب افراد به برقرارى رابطه مطلوب با مادر، تلاشها و رنجهاى مادران را اين‏گونه بيان مى‏كند:وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلَى‏ وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ .... (لقمان: 14)انسان را درباره پدر و مادرش سفارش كرديم؛ مادرش او را با ناتوانى و رنج پيوسته حمل كرد و طى دو سال شير داد.پيامبر اكرم (ص) خدمت به مادر و يك شب انس با او و در خدمتش به سر بردن را از يك سال جهاد برتر دانسته است. مردى نزد آن حضرت آمد و عرض كرد: من جوانى با نشاط و نيرومند هستم و جهاد را دوست دارم، ولى مادرى دارم كه جهاد را دوست نمى‏دارد.پيامبر (ص) فرمود:بر گرد و نزد مادرت بمان. سوگند به خدايى كه مرا به پيامبرى برانگيخت يك شب در كنار مادر بودن براى تو از يك سال جهاد در راه خدا بهتر است. «1»امام رضا (ع) مى‏فرمايد:بدان كه حق مادر واجب‏ترين و لازم‏ترين حقوق است؛ زيرا مادر دشوارى باردارى را بر خويش هموار مى‏سازد، به‏گونه‏اى كه هيچ‏كس غير او چنين كارى را نمى‏كند. او با چشم و گوش و تمام وجودش و با خرسندى و شادمانى از فرزند پاسدارى مى‏كند. مادر با خشنودى گرسنه مى‏ماند تا فرزند سير شود، تشنگى مى‏كشد تا او سيراب گردد، برهنه مى‏ماند و فرزند را لباس مى‏پوشاند و او را در سايه قرار مى‏دهد و خود سوز آفتاب را تحمل مى‏كند. بنابراين، بايد پاسداشت و نيكى و نرمش با مادر به فراخور فداكاريهايش باشد؛ اگرچه شما توان آن را نداريد كه كم‏ترين حقوق او را ادا كنيد مگر به يارى خداوند. «2»نيكى و خدمت و برآوردن نيازهاى مادر، اطاعت و فرمانبردارى از او، پرهيز از آزردن او اگرچه فقط با «اف» باشد، بال و پر گستردن در برابر او و فروتنى كردن، احترام كردن و گرامى داشتن مقام او به هر شيوه ممكن و تشكر و قدردانى از زحمات او برخى از وظايفى است كه فرزندان بايد در اداى حقوق مادران خود در نظر گيرند.