|
2. نقش زن در آرامشبخشى
همسر شايسته و با كمال به محيط خانواده آرامش مىدهد و با عوامل اضطراب و نگرانى كه ممكن است زندگى زناشويى او را به مخاطره اندازد، مبارزه مىكند. او سختيهاى زندگى را در گفتار و عمل آسان جلوه مىدهد و به دلجويى از شوهرش مىپردازد كه فقر و ندارى، بىمسكنى و سختيهاى زندگى نبايد آنها را از پا درآورد و دنيا با اين سختيها همراه است و براى سختىهاى دنيايى نبايد غصه خورد.زن با انس و محبت سرشارى كه خداوند به او داده، شوهرش را سيراب كرده، احساس تنهايى او را به همدلى و اتحاد مبدّل مىسازد. او با هنرمندى و زيركى و انجام دادن وظايف خود در برابر شوهر به او اطمينان مىدهد كه همسر آرمانى اوست و مىتواند او را سعادتمند كند.زن با كمالات خود، خودسازى، انس با خدا و استمداد از او مىتواند نگرانى ناشى از احساس ناخشنودى از زندگى شوهر را به اطمينان و آرامش تبديل كند.زن مىتواند با پرهيز از بدبينى و بدگمانى و اعتماد به همسرش به او ثابت كند كه در دلش جاى دارد و ذرّهاى به او و كارهايش شك ندارد.زن با مديريت صحيح كانون خانواده، گذشت و فداكارى، صبورى، كم كردن توقعات، چشمپوشى از لغزشهاى شوهر در زندگى مشترك، پرهيز از جدال بيهوده، در نظر گرفتن خشنودى خدا و با اخلاق خوش و كريمانهاش در برخورد با شوهر و فرزندان، آرامش و نشاط را به زندگى مشترك هديه مىكند.نقش ايمانِ زن را در ايجاد اين آرامش و نشاط نبايد از نظر دور داشت. هر چه زن از قدرت ايمان بيشتر برخوردار باشد، در ايجاد محيطى صميمى و گرم و آرام تواناتر خواهد بود.
|