همكارى و كمك به شوهر
بزرگ‏ترين موفقيت براى زن اين است كه همكار خوبى براى شوهرش باشد. مراد از همكارى در اينجا آشپزى و رسيدگى به تغذيه شوهر، شستن ظرف و لباس و مانند آن نيست، اگرچه اينها نيز كمك و همكارى است. منتها مراد از همكارى، بيش‏تر همكارى روحى است؛ به اين معنا كه:زن ضرورتهاى مرد را درك كند، فشار اخلاقى روى او وارد نياورد، كارى نكند كه او در امر زندگى مستأصل شود و خداى نكرده به راههاى نادرست متوسّل بشود. او را به ايستادگى و مقاومت در ميدانهاى زندگى تشويق كند و تحريص نمايد. اگر چنانچه كار او مستلزم اين است كه يك مقدارى به وضع خانوادگى مثلًا رسيدگى كافى نداشته باشد، اين را به رخ او نكشد، اينها مهم است. اينها وظيفه‏هايى است از طرف زن. «1»كمك واقعى به شوهر اين است كه هرگاه شوهرش در زندگى گرفتارى و مشكلى پيدا مى‏كند، ترديد و ابهامى برايش رخ مى‏دهد، در چنين موقعيتى بايد همسرش به او كمك كند،غم را از دل او بردارد، او را راهنمايى كند، اشتباهش را برطرف نمايد و اگر مى‏بيند خطايى از او سرمى‏زند مانع شود. «1»زن مى‏تواند به شوهر خويش روحيه دهد، خستگى‏اش را از تنش بيرون سازد، به او تبسّم كند، به او دلخوشى دهد و خلاصه اينكه بهترين ياور او در زندگى و به ويژه در امر دين باشد.رسول خدا (ص) درباره نقش همسرى دختر گرامى‏اش حضرت فاطمه (ع) از امام على (ع) پرسيد: فاطمه (ع) را چگونه يافتى؟ على (ع) بى‏درنگ پاسخ داد:نِعْمَ الْعَوْنُ عَلى‏ طاعَةِ اللَّهِ. «2»او را بهترين ياور در اطاعت خداوند يافتم.