مشاركت زن و مرد در مديريت خانواده‏
زن و مرد در خانواده يك واحد را تشكيل مى‏دهند و يك روحند در دو بدن:
من كيم ليلى و ليلى كيست من
ما يكى روحيم اندر دو بدن‏

از اين رو، وظايف آنان در خانواده اشتراك آنان در مديريت را اقتضا مى‏كند. به همين سبب است كه اسلام هر دو را در حوزه خانواده مسئول مى‏شمارد. رسول خدا (ص) مى‏فرمايد:... وَالرَّجُلُ راعٍ عَلى‏ اهْلِ بَيْتِهِ وَ هُوَ مَسْئُولٌ عَنْهُمْ، وَالْمَرْأَةُ راعِيَةٌ عَلى‏ بَيْتِ بَعْلِها وَ وُلْدِهِ وَ هِىَ مَسْئُولَةٌ عَنْهُمْ. «1»مرد، سرپرست و نگهبان اعضاى خانواده خويش و در برابر آنان مسئول است و زن، سرپرست و نگهبان خانه شوهر و فرزندان است و درباره آنها بازخواست مى‏شود.برخى از جهاتى كه زن و شوهر مى‏توانند با يكديگر مشاركت نمايند و زندگى مشترك خود را سامان بخشند، عبارتند از:- هدف‏گذارى و برنامه‏ريزى براى زندگى آينده خود؛- تصميم‏گيريها؛ از قبيل مشورت و تصميم‏گيرى در چگونگى اداره زندگى، هزينه كردن و غير آنها؛- كمك و همكارى؛ زن و شوهر در اين جهت مى‏توانند بهترين نقش را در زندگى و پيشرفت يكديگر ايفا كنند. زن، به شوهر خود كمك مى‏كند تا مسئوليتهاى اجتماعى‏اش را بهتر انجام دهد و مرد نيز، در امور خانه‏دارى يا پيشرفت علمى به همسرش مدد مى‏رساند تا احساس دلگرمى بيش‏ترى كند و بهتر بتواند به وظايفش عمل كند و از طرفى به امور معنوى خود نيز برسد؛- عبور از مشكلات و دشواريهاى زندگى؛ براى مثال زن با درك موقعيت شوهرش، سختيهاى زندگى مشترك را تحمل مى‏كند، به شوهرش مشورت فكرى مى‏دهد، از او دلجويى مى‏كند، سختيهاى زندگى را با درايت خود برايش آسان و ناچيز جلوه مى‏دهد و از جهات روحى تقويتش مى‏كند تا بتواند با سختيهاى زندگى مبارزه كند و با نشاط و دلگرمى و با توكّل به خدا به زندگى مشترك خود ادامه دهند؛- بچه‏دارى و تربيت فرزند. اگرچه زن از نظر شرعى و قانونى وظيفه‏اى در اين باره ندارد؛ چنان‏كه موظف به امور خانه‏دارى هم نيست؛ ولى زنان مسلمان و مكتبى اين مسئله را وظيفه اخلاقى خود مى‏دانند. براى اينكه زن در انجام بهتر اين وظيفه توفيق بيش‏تر مى‏يابد مشاركت شايسته مرد را مى‏طلبد، تا نسلى صالح تربيت كنند و به جامعه تحويل دهند.