مشاركت زن و مرد در مديريت خانواده
زن و مرد در خانواده يك واحد را تشكيل مىدهند و يك روحند در دو بدن:
من كيم ليلى و ليلى كيست من
ما يكى روحيم اندر دو بدن
از اين رو، وظايف آنان در خانواده اشتراك آنان در مديريت را اقتضا مىكند. به همين سبب است كه اسلام هر دو را در حوزه خانواده مسئول مىشمارد. رسول خدا (ص) مىفرمايد:... وَالرَّجُلُ راعٍ عَلى اهْلِ بَيْتِهِ وَ هُوَ مَسْئُولٌ عَنْهُمْ، وَالْمَرْأَةُ راعِيَةٌ عَلى بَيْتِ بَعْلِها وَ وُلْدِهِ وَ هِىَ مَسْئُولَةٌ عَنْهُمْ. «1»مرد، سرپرست و نگهبان اعضاى خانواده خويش و در برابر آنان مسئول است و زن، سرپرست و نگهبان خانه شوهر و فرزندان است و درباره آنها بازخواست مىشود.برخى از جهاتى كه زن و شوهر مىتوانند با يكديگر مشاركت نمايند و زندگى مشترك خود را سامان بخشند، عبارتند از:- هدفگذارى و برنامهريزى براى زندگى آينده خود؛- تصميمگيريها؛ از قبيل مشورت و تصميمگيرى در چگونگى اداره زندگى، هزينه كردن و غير آنها؛- كمك و همكارى؛ زن و شوهر در اين جهت مىتوانند بهترين نقش را در زندگى و پيشرفت يكديگر ايفا كنند. زن، به شوهر خود كمك مىكند تا مسئوليتهاى اجتماعىاش را بهتر انجام دهد و مرد نيز، در امور خانهدارى يا پيشرفت علمى به همسرش مدد مىرساند تا احساس دلگرمى بيشترى كند و بهتر بتواند به وظايفش عمل كند و از طرفى به امور معنوى خود نيز برسد؛- عبور از مشكلات و دشواريهاى زندگى؛ براى مثال زن با درك موقعيت شوهرش، سختيهاى زندگى مشترك را تحمل مىكند، به شوهرش مشورت فكرى مىدهد، از او دلجويى مىكند، سختيهاى زندگى را با درايت خود برايش آسان و ناچيز جلوه مىدهد و از جهات روحى تقويتش مىكند تا بتواند با سختيهاى زندگى مبارزه كند و با نشاط و دلگرمى و با توكّل به خدا به زندگى مشترك خود ادامه دهند؛- بچهدارى و تربيت فرزند. اگرچه زن از نظر شرعى و قانونى وظيفهاى در اين باره ندارد؛ چنانكه موظف به امور خانهدارى هم نيست؛ ولى زنان مسلمان و مكتبى اين مسئله را وظيفه اخلاقى خود مىدانند. براى اينكه زن در انجام بهتر اين وظيفه توفيق بيشتر مىيابد مشاركت شايسته مرد را مىطلبد، تا نسلى صالح تربيت كنند و به جامعه تحويل دهند.
|