کمال، نتيجه عمل

انبيا و اوليا به عنوان انسان کامل، معرفي شده اند و آنها در مکتب کسي درس نخوانده تلاش آنها بر عمل، بيش از تلاش آنها بر علم بود. چون علم، مقدمه ووسيله عمل است، مگر علمي که عملي نيست، البته چنان علمي که پيوند مستقيم با عمل جارحي ندارد خود، عين عمل دل محسوب مي گردد، و افزايش آن علم همواره مطلوب سالکان واصل است.
بنابراين، اگر علم به عمل ننشيند، وبالي براي عالم مي شود و بايد ابزار کشي کند؛ مانند کسي که در زمان جنگ به طور مرتب شمشير تيز مي کند. شمشير سازي و شمشير تيز کردن براي جنگ با بيگانه است. درس و بحث مثل شمشير تيز کردني است که انسان با استفاده از آن در جهاد اکبر بايد به جنگ دشمن درون برود. از اين رو بخش مهمي از کلمات ائمه (عليهم السلام) که همه آنها نور است، براي ارائه راه اصلي کمال به انسان است تا او را از توهم کمال دروغين رهايي بخشند.