|
با گناهانمان چه كنيم؟
حالا بايد براي اين گناهان کبيره، يک فکري کرد. شما که ـ الحمدالله ـ وضعتان خوب است. اين ناصري را مي‌گويم که وضع او خراب است. خودم را دارم مي‌گويم؛ لکن من هم يک فکري کرده‌ام. گفتم: «خدايا! خودت وعده دادي که «التائب من الذنب کمن لا ذنب له» 1؛ «كسي كه از گناه توبه كند، مانند كسي است كه اصلاً گناهي نكرده است». من تا به حال خيلي گناه کرده‌ام؛ مخصوصاً با اين فرمايش که ما اصلاً گناه صغيره نداريم و هر چه هست گناه کبيره است، با اين حرف، ما غرق گناهيم. حرفي هم در آن نيست. کوچک و بزرگ هم نداريم. گفتم: «خدايا! ما غرق گناهيم. حرفي هم در آن نيست؛ لکن خودت فرمودي که «التائب من الذنب کمن لا ذنب له»؛ «کسي که از گناهش توبه بکند، من او را مي‌بخشم، همه آن را مي‌بخشم». اين را خودت گفتي. خودت گفتي: «در موقع افطار ماه مبارک، ميليون ميليون مي‌بخشم». خوب من هم يکي از آن بنده هاي تو هستم. يکي از مخلوقات تو هستم. الآن هم توبه کردم؛ پس حسابمان پاک شد».
بعد، خدا گفت: «بله بين شما فرق هست». «خدايا چه فرقي هست؟» حضرت حق فرمود: «آن‌ها که معصيت نکردند، حسناتي دارند. گناهان که ندارند، ندارند؛ اما ثواب‌هايي هم کرده‌اند. تو آن ثواب‌ها را نداري. گناهان تو را من بخشيدم. پرونده ات را بايگاني کردم. اما گناهان تو را كه بخشيدم، ديگر ثواب به جاي آن نيست». اينجا من ماندم به خدا چه بگويم. بعد گفتم: «خدايا يک مطلب يادم آمد». گفت: «خوب بگو» گفتم: «خودت در قرآن گفتي:
إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيما 2؛
مگر كسانى كه توبه كنند و ايمان آورند و عمل صالح انجام دهند كه خداوند، گناهان آنان را به حسنات مبدّل مىكند و خداوند، همواره آمرزنده و مهربان بوده است.
خوب بيا و اين گناهان ما را هم ثوابش بکن». بعد ديديم بد نشد آقا. خداوند متعال گفت: «خيلي خوب حالا اين کار را با تو مي‌کنم. گناهان را هم ثواب مي‌کنم. تو درِ خانه من بيا. تو بيا بگو: من اشتباه کردم، نفهميدم، از اين به بعد ديگر اين کارها را انجام نمي دهم، همين را بيا بگو، باقي آن با خودم. هم در دنيا و هم در آخرت، آبروي تو را حفظ مي‌کنم. هم اينکه هر چه بخواهي به تو مي‌دهم».
خداي به اين مهرباني، به اين خوبي، سزاوار است که انسان با او رفيق بشود. و الله! حيف اين خداي به اين مهرباني است که ما از او فاصله بگيريم. منظور اينکه گناهان ما زياد است. و با يک توبه و يک انابه و يک «نفهميدم» و يک «غلط کردم» سفره تمامش برچيرده مي‌شود؛ مخصوصاً وقت افطار موقعي که سفره پهن است و وارد مي‌شوي. موقعي که مي‌نشيني، يک نگاه به اين غذاها بکن؛ نعمت‌هاي گوناگون خدا. اين نعمت‌ها مال او است. براي تو مهيا کرده که امروز روزه بودي. اطاعت امر او را کردي. خود او هم وعده داده است که دعاي وقت افطار، مستجاب است. خوب شروع کن دعا کردن. اول به امام زمان7 دعا بکن، براي فرج او دعا کن، براي رفع گرفتاري مسلمان‌ها دعا کن. بعد هم هر چه مي‌خواهي، براي خودت دعا کن. خودش وعده داده است که دعاي تو مستجاب است. خودش قول داده است. حضرت حق، خلف وعده نمي کند. به من و شما سفارش مي‌کند که خلف وعده نکنيد. اگر با کسي وعده کرديد، به وعده عمل کنيد. آن وقت خودش مي‌آيد مخالفت بکند؟ صد در صد مخالفت نمي کند. گفته است شخص روزه دار، موقع افطار، دعايش مستجاب است. پس شما چند دعا بکن. و بعد شروع کن به افطار کردن.
------------------------------
1. کافي، ج 2، ص 435 .
2. فرقان: 70.
|