اقسام ظلم
ظلم‌هايي که به انسان مي شود، بر دو قسم است؛ گاهي ظلم آبرويي به انسان مي شود؛ مثلا كسي فحاشي مي کند، غيبت مي کند، تهمت مي زند. اين‌ها يك قسم از ظلم است. در اين قسم از ظلم‌ها من مي توانم انتقام بگيرم؛ اگر او فحش داد، من هم فحش مي دهم. او غيبت کرد، من هم غيبت مي­کنم. او تهمت زد، من هم به او تهمت مي­زنم. مي­توانم اين کار را بکنم؛ در حالي كه اينجا جاي انتقام نيست. اينجا جاي عفو و صبر است.
مرحم حجت - اعلي الله مقامه شريف - از مراجع زبردست حوزه علميه قم بوده‌اند. البته بنده خدمت ايشان نرسيده بودم، چون در نجف بوديم و ايشان قم مشرف بودند. ايشان در هر بعدي از ابعاد، خيلي فوق العاده بودند. هم از نظر علمي و هم از نظر تقوا، زهد و ولايت، فوق العاده بودند. حاج آقا باقر خوانساري، فرزند مرحوم آيت الله آقا سيد محمد تقي خوانساري که قضيه نماز باران ايشان معروف است، اين داستان را براي بنده نقل کردند.
گفتند: موقعي که مرحوم آقاي حجت حالشان بد شد و نزديک احتضار بودند، مرحوم پدر ما (آقا سيد محمد تقي خوانساري) بالاي سر ايشان رفتند و گفتند: «آقا! شما در اجتماعات و مشهور و مبرز بوديد. قاعدتاً غيبت‌هايي از شما شده است. اگر مي شود، کساني را که از شما غيبت کرده­اند، حلالشان کنيد. ايشان فکري کردند و فرمودند: «باشد. خدايا! هر کسي غيبت من را کرده است، من حلالش کردم.» غيبت، حق الناس است و اگر غيبت شونده نبخشد، بي ترديد برايت گرفتاري دارد. البته غيبت در مجالس و محافل، يک مقداري براي امثال من، عادي شده. و نُقل مجلس ما شده است؛ اما آثار بسيار سوئي دارد. شوخي نيست؛ آبروي يک مؤمن را در معرض ديگران قرار مي دهي. شما حق نداري عزيز من! آبروي مؤمن، محترم است. آبروي انسان، خون انسان و مال او محفوظ و محترم است.