امير المؤمنين7در مقام بيان ويژگي‌هاي متقين، يکي ديگر از صفات آن‌ها را اين‌طور فرمودند: «طلبا من حلال»؛ يعني مؤمنين و متقين، کساني هستند که هميشه در مقام طلب رزق حلال هستند. مؤمنين و متقين، بي کار و تنبل و سربار اجتماع نيستند. مؤمنين و متقين، کار مي کنند و در راه تحصيل رزق حلال، قدم بر مي دارند؛ نه اينکه منظورشان جمع آوري مال از هر طريقي باشد. منظورشان جمع آوري مال و زياد کردن سرمايه نيست.
هر شخصي که محضر نبي اکرم مي آمد اگر حضرت به حسب ظاهر، شغلش را نمي دانستند، مي فرمودند: «جوان! شغل تو چيست؟» اگر عرض مي کرد که مثلاً فلان شغل را دارم، براي توفيق او دعا مي‌کردند و سفارش مي كردند كه کار کن؛ اما اگر کسي مي گفت: «بي­کار هستم»، مي فرمودند: «از چشم من افتادي»1.
در اجتماع هم همين طور است. کسي که بي‌کار باشد، نه خدا به او لطفي دارد، نه امام زمان لطفي دارد و نه اجتماع. آدم بي‌کار، سربار اجتماع است. در روايت است که يک روز امام باقر7دربارة شخصي سؤال كردند: «برادرتان کجا است؟» عرض کردند: «نياز و مشكلي پيدا كرده است». حضرت سؤال كردند: «چه كار مي كند؟» عرض كردند: «در خانه نشسته و مشغول عبادت شده است و انزوا اختيار کرده است». فرمودند که«خرج زندگي زن و بچه او را چه کسي پرداخت مي کند؟» عرض کردند: «بعضي از برادرهايش خرج او را مي دهند». حضرت فرمودند: «به خدا قسم! آن‌هايي كه خرج او را مي دهند، به مراتب از او عابدتر هستند»2.
مؤمن بايد کار بکند و شغل داشته باشد. اگر همه بخواهند کناره گيري بکنند که نمي شود.
------------------------------
1. بحارالأنوار، ج100 ،ص9.
2. وسائل‏الشيعة، ج 17، ص 26.