يکي ديگر از اوصاف شيعيان و متقين، اين است که «فهم و النار کمن رآها و هم فيها معذبون». متقين، مثل کساني هستند که آتش جهنم را مي بينند و گويي خودشان را در آتش جهنم، معذب مي بينند. کسي که آتش را ببيند و در آتش، معذب باشد، چه حالي دارد؟ مؤمنين و اهل ولايت، اين طوري هستند؛ يعني وسايل گناه را از خودشان دور مي کنند و گناه نمي کنند. مي دانند هر گناهي که بکنند، چه تبعات آثاري دارد. اين را مي دانند و يقين دارند. کسي که اين طور به جهنم، علم داشته باشد، ابداً نزديک گناه نمي رود. من که يقين دارم اگر اين جنس را بفروشم، ضرر و خسارت است، قطعاً نمي فروشم. فرض بفرماييد فلان مقدار خريده‌ام. حالا مي خواهند يك چهارم قيمتِ خريد، از من بخرند. من يقين دارم که اين، خسارت است؛ لذا اين کار را نمي کنم.
اين عمر همه سرمايه من و شما است. اين عمر را داده‌اند که با آن، تجارت بکنيم و زاد و توشه براي آخرت خود درست بکنيم. دست، چشم، پا و اين‌ها هم ابزارند که تحت اختيار من قرار داده‌اند، تا فرمان بدهم.
منظور، اينكه در وجود جهنم، حرفي نيست. از اول قرآن تا آخر آن، کم سوره اي است که اسمي از آتش و جهنم نبرده باشد. وجود جهنم، از ضروريات اسلام است.