داستان شفاعت مرحوم ميرزاي شيرازي رحمه الله عليه
مرحوم ميرزاي شيرازي صاحب قيام تنباکو اعلي الله مقامه الشريف فوق العاده بود. چشم برزخيش باز بود و پشت ديوارها را هم مي ديد. آن مرحوم مريض شد و حالش بد شد. سه شبانه روز دم احتضار بود. همه تعجب کردند که اين بزرگوار با اين مقامات، سه شبانه روز است پا به قبله و محتضر است. چرا؟ بعد از آنکه فوت کرد، يکي از اولياي الهي خواب او را ديد و پرسيد: «آقا! جان دادن شما چرا اين‌قدر طول کشيد؟» گفت: «من از خدا تقاضا کردم همة کساني را که از من تقليد مي کردند، بيامرزد؛ اما قبول نکردند. گفتم: تسليم نمي شوم. سه روز معطل کردم تا خداوند قول بدهد که همة کساني را که از من تقليد کردند و به من علاقه مند بودند ببخشد روز سوم خبر آمد که خداوند قبول کرد و همه را بخشيد. و من هم تسليم شدم».
گل سرسبد شفعا، چهارده نور مقدسند. اين‌ها گُل سرسبدند. شفعايي که شمردم شفاعت مي کنند که خدا گناهان، تقصيرات و خطاهاي امثال من را ببخشد؛ لکن چهارده نور مقدس، نه تنها اين جهت را شفاعت مي کنند، بلكه همه را شفاعت مي کنند. حتي اوليا و انبيا را شفاعت مي کنند. سؤال پيش مي‌آيد که آن‌ها که گناه ندارند که شفاعت آن‌ها بشود؟ در جواب مي‌گوييم: براي رفع درجه است؛ مثلاً درجه اين پيغمبر، هزار درجه است؛ آن گاه نبي اکرم9شفاعت مي کنند که: «پروردگارا! پانصد درجه به درجاتش اضافه کن». چهارده نور مقدس، امثال من گنه کار را که ان‌شاء الله شفاعت مي کنند، به جاي خود؛ براي ترفيع درجه، شفاعت انبيا را هم مي کنند و در نتيجه مقام آن‌ها بالا مي رود.