حاجي با معرفت
نقل كرده اند کسي مي خواست مکه برود. بچه اي هفت، هشت ساله داشت. گفت: «بابا کجا مي خواهي بروي من را هم با خودت ببر» . پدر گفت: «وقت آمدن تو نيست. تو حالا صبر کن؛ ان‌شاء الله وقت آن مي‌رسد که بروي». گفت: «نه. تو مي خواهي به خانه خدا بروي، من هم مي خواهم بيايم خدا را ببينم». غرض اينكه پافشاري، گريه و التماس كرد تا اينکه بالأخره بچه را برداشت و آمد به مکه رسيد و وارد مسجد الحرام که شد، آن فرزند فوت كرد. بابا بالا سر او نشست. عرض كرد: «خدايا! چه شد؟» از گوشه مسجدالحرام خطاب آمد: «تو طالب خانه بودي، خانه را ديدي. او طالب صاحب خانه بود، صاحب خانه را ديد». ما اهل بيت:را مي خواهيم اما به خاطر حضرت احديت مي خواهيم؛ چون غرق او هستند.
پيغمبر9دربارة اميرالمؤمنين7 فرمود:«لَا تَسُبُّوا عَلِيّاً فَإِنَّهُ مَمْسُوسٌ فِي ذَاتِ اللَّهِ»1. علي غرق خدا است. ممسوس يعني غرق. علي ممسوس في ذات الله. خوب ما هم که حضرت علي را دوست داريم، خدا را دوست داريم.. کسي که غرق خدا باشد، او را دوست داريم و حرفي در آن نيست.
------------------------------
1. بحارالأنوار، ج 39 ، ص 313.