نشانة محبت
در روايتي از حضرت صادق7است که فرمودند:
دَلِيلُ الْحُبِّ إِيْثَارُ الْمَحْبُوبِ عَلَى مَا سِوَاه؛‏3
علامت حب و علاقه اين است كه انسان محبوب خود را بر غير او ترجيح دهد.
محبوب واقعي، حضرت حق است و همه چيز در برابر حضرت حق، ناچيز است. انسان مؤمن، بايد همة عالم وجود را فداي محبوب خود کند. همه ما مي گوييم که خدا را دوست داريم؛ به هر كسي بگويي: «تو خدا را دوست نداري»،با تو نزاع مي کند كه: «آقا! چه مي گويي؟ من خدا را دوست دارم»؛ لکن اين‌طور نيست؛ انسان، ادعاي محبت مي کند و مخالفت هم مي کند. من که شما را دوست دارم، با شما مخالفت نمي کنم؛ بلکه شما را اطاعت مي کنم. من هميشه در مقام تحصيل رضاي دوست هستم. کسي که با کسي دوست است، در صدد است به هر نحوي که هست رضايت او را فراهم کند. کسي که دوست خدا شد، در مقام تحصيل رضاي او است و ديگر امکان ندارد معصيت بکند؛ چون خودش را در محضر حق مي بيند.
------------------------------
3. بحارالأنوار، ج 67، ص 22.